Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Blaðsíða 40

að þar sem niðurjöfnun á að byggjast á mati efna og
ástæðna hvers gjaldanda, hlýtur að vera erfitt eða ómögu-
legt að leggja fram með útsvarsskrá svo sundurliðaða og
skilmerkilega skýrslu, að hver gjaldandi geti, samkvæmt
henni, reiknað út útsvar sitt. Tökum sem dæmi, að gjald-
andi tilgreini í framtaii einhverja persónulega ástæðu, sem
niðurjöfnunarnefnd metur til lækkunar, og er vitaskuld
útilokað,að unnt sé að láta fylgja útsvarsskráþanniglagaða
greinargerð, að slíkur gjaldandi geti séð, hvernig nefndin
hefur metið ástæður hans. En þrátt fyrir orðalag 2. gr.
laga nr. 48/1954 er útilokað, að í henni geti falizt tak-
mörkun og því síður afnám 4. gr. útsvarslaganna. Sú grein
ákveður, eftir hvaða grundvallarreglu niðurjöfnun skuli
fara fram og hefði þurft alveg skýlaust boð, til að slík regla
yrði talin takmörkuð eða niðurfelld. Staða 8. gr. 1. 48/1954
bendir líka í þá átt, að um slíkt geti ekki verið að ræða, því
að hún er viðbót við 21. gr. útsvarslaganna, sem fjallar um
lok niðurjöfnunar og framlagningu útsvarsskrár. Ef sú
hefði verið hugsunin, að 2. gr. laga 48/1954 væri sérstak-
lega ætlað að hafa þýðingu í sambandi við 4. gr. útsvars-
laganna, hefði hún átt að vera í framhaldi af henni eða
vísa til hennar. Um seinni málslið 2. gr. 1. 48/1954 er það
að segja, að hvaðReykjavík snertir.hefur gjaldendum stað-
ið opin leið að fá skýringar á því, hvernig útsvar er álagt.
Með útsvarsskrá eru, eins og kunnugt er, birtir þeir
útsvarsstigar, sem við er miðað hverju sinni. Allir þeir,
sem lagt er á, nákvæmlega eftir þeim stiga, geta reiknað
útsvar sitt út sjálfir skv. 1. málslið 2. gr. 1. 48/1954, en
hinir, sem hafa borið fram sérstakar ástæður eða niður-
jöfnunarnefnd að öðru leyti hefur séð ástæðu til að leggja
á öðruvísi en nákvæmlega samkvæmt útsvarsstiga, geta
fengið upplýsingar um álagninguna skv. síðari málslið
greinarinnar og síðan kært útsvarið, ef þeim sýnist ástæða
til. Það virðist útilokað að komast nær orðalagi 2. gr. 1.
48/1954 í framkvæmdinni, meðan 4. gr. útsvarslaganna
geymir óbreytta þá grundvallarreglu, að útsvör skuli leggja
á eftir efnum og ástæðum.
102