Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Blaðsíða 49

Bæjarþing og
sjó- og verzlunardómur Reykjavíkur.
Nokkrir dómar frá árunum 1951 og 1952.
A. SIFJARÉTTUR.
Ráðspjallabætur.
Síðari hluta árs 1948 hófust náin kynni þeirra S. og
stúlkunnar E. S. var þá kvæntur, en hafði slitið samvistum
við eiginkonu sína, en ekki höfðu þau fengið leyfi til skiln-
aðar né gert ráðstafanir til að fá slíkt leyfi.
Skömmu fyrir áramótin 1948 og 1949 hétu þau S. og E.
hvort öðru eiginorði og um svipað leyti varð E. kunnugt
um hjúskap S. Þann 14. maí 1949 flutti E. heim til S. og tók
þar við búsforráðum, og settu þau þá upp trúlofunarhringa.
Þann 21. des. 1949 ól E. barn, er þau áttu. Sambúðin gekk
stirt, og 20. des. 1949 fór E. brott af heimili S.
E. krafði nú S. um ráðspjallabætuf samkvæmt ákvæðum
3. gr. laga nr. 39 frá 1921 um stofnun og slit hjúskapar.
Til vara krafðist hún bóta samkvæmt ákvæðum 2. gr.
sömu laga, þar sem hún taldi sig hafa sleppt af góðri at-
vinnu í trausti eiginorð S.
Til þrautavara krafðist hún ráðskonukaups úr hendi S.
fyrir þann tíma, er hún starfaði á heimili hans.
Talið er, að þar sem E. var kunnugt um hjúskap S.,
löngu áður en hún sleppti fyrri starfa sínum og flutti til
S., og þar sem hún tók upp sambúð við hann án þess, að
nokkrar ráðstafanir væru gerðar til, að þeim hjúskap yrði
slitið, þá hefði ekki slíkt samband stofnast með þeim, er
hefði þær lögfylgjur, sem um ræðir í 2. og 3. gr. nefndra
laga. E. var því hvorki talinn eiga rétt á ráðspjallabótum
111