Tímarit lögfræðinga - 01.01.1956, Qupperneq 16

Sá vandi, sem nú hefur verið ræddur, liggur í hinni
sérstöku deildaskiftingu, sem er á Alþingi. Annar vandi
er sá, sem leiðir af mannlegu eðli. Sumir, jafnvel á lög-
gjafarþingi, eru stundum noklcuð tvíátta, og því erfitt að
gera sér til fulls grein fyrir, hvar meiri hluti er í raun og
veru. Á sínum tíma var það t. d. haft að gamanmálum, að
þingmaður hefði neitað að greiða atkvæði um vantraustið
gegn Birni Jónssyni af því að svo mikill dragsúgur væri í
deildinni. Ekki er þeirrar greinargerðar þó getið í þingtíð-
indum, heldur veigameiri ástæðna.
Nokkurs úrskurðarleysis gætti og í afstöðu margra þing-
manna 1911 um það, hver skyldi verða eftirmaður Björns
Jónssonar, eins og fyrr er á drepið.
Á þingi 1921 reyndist og harla erfitt að fá menn til að
taka afstöðu til stjórnarinnar, með eða á móti. Flutt var
vantrauststillaga i neðri deild, og er sýnt þótti, að hún
mundi ekki ná samþykki snéru stjórnar-andstæðingar til-
lögunni upp í traustsyfirlýsingu, sem þeir sjálfir greiddu
þó atkvæði á móti. En stjórnar-stuðningsmenn töldu slíka
aðferð óþinglega og neituðu þess vegna að greiða atkvæði.
f það slagtog fengust nógu margir þingmenn, þannig að
15 sátu hjá en 12 greiddu atkvæði á móti ti'austsyfirlýs-
ingunni. Fox-seti taldi tillöguna þar með fallna, en meiri
hluti vildi taka ástæðuna fyrir synjun um atkvæðagreiðslu
gilda. Varð síðan töluvert hark um þetta, en svo sem
vænta mátti hafði stjórnin slíka synjun á ti'austi að engu.
Unx þetta varð áframhaldandi þóf á þinginu með tillögu-
flutningi á víxl, og hélt stjórnin velli en hvarf frá á næsta
þingi samkvæmt skriflegri áskorun meii'ihluta þingmanna.
Taldi Jón Magnússon þá þó, að í'éttax'a hefði verið, að um
þetta hefði verið gerð formleg ályktun. En sjálfsagt hef-
ur stjórnar-andstæðingum eftir i'eynslunni á hinu fyrra
þingi þótt sá háttur vissari að binda menn með óhaggan-
legum undirskriftum.
Hvað sem um það er, þá hefur aldrei verið krafizt form-
10