Tímarit lögfræðinga - 01.01.1956, Side 36

Daniv þvinguðu henni órökstuddri inn í hið mikla og vand-
aða heimildasafn: Grönlands historiske Mindesmærker, cr
út kom á þeirra vegum í Khöfn 1838—1845 sem ,,et dansk
Nationalværk". Og ekki hafa Danir dregið af sér að út-
breiða hana út um allan heim, einnig, og ekki hvað sizt hér
á landi. I Grænlandsmálinu við Noreg héldu Danir þessari
kenning fram, og mótmæltu Norðmenn henni ekki, enda
þótt þeir segðu fullum stöfum, að byggðir fslendinga á
Grænlandi hefðu verið norskar.2) 1 hinni vönduðu og á
allan hátt frábæru útgáfu sinni á allri Grágás í Khöfn.
1852—1888 gerði Vilhjálmur Finsen dómari í Hæstarétti
2) Það er útbreicldur misskilningur hér á landi og erlendis. að
Fasti alþjóðadómslóllinn hafi 5/4 1933 dæmt Danmörku yfir-
ráðaréttinn yíir Grænlandi. Dómstóllinn dæmdi Danmörku eng-
an yfirráðarétt, og í stefnunni kraíðist Danmörk aðeins, að
nám Norðmanna á Austur-Grænlandi (1931) yrði dæmt „une
infraction u Vétát juridique existant et, par conséquent, sont
iUégates et non valables" = „brot á gildandi réttarástandi, og
því ólöglegl og ógilt" (Cour permanente de justice internation-
ale, Serie C, No. 62 (Leyden 1933), bls. 11 og 114). Á grundveili
yfirlýsingar Iblcns ráðherra 22/7 1919 um, að Noregur skuli
ekki vera á móti dönsku fullveldi yfir Grænlande („Jeg sa idag
danske minister at den norske regj. ilcke vilde gjöre vanskelig-
lieter ved denne saks ordning"). (Haagdommen, Kbh. 1933, bls.
99), kvað Fasti alþjóðadómstóllinn með 12 atkv. gegn 2 upp þann
dóm, ,,að landnáms-yfirlýsing Norðmanna og allar aðgerðir
þeirrar stjórnar í þvi sambandi eru brot á gildandi réttará-
standi, og eru þvi óiöglegar og ógildar" („dec.ides that the de-
claration of occupation . .. and any steps taken in this respecl by
that Government, constitute a violaiion of the existing legal
situation and are accordingly unlawfni and. invalid") (Public-
ation de la cour permanente de justice internationale, Serie A/B,
No 53, bls. 73 og 75).
I greinargerðinni fyrir dómnum lét alþjóðadómstóllinn í ljósi,
að þeim yfirráðarétti, er varð lil yfir Grænlandi i fornöld, hafi
hinir norsku, norsk-dönsku og dönsku konungar — er allir voru
konungar Islands — haldið nægilega vel við um allar aldir, svo
hann hafi varðveizt óslitinn tii þess dómurinn gekk. Rökrétt
aíleiðing aí þessu ætti að vera sú, að Island ætti nú yfirráða-
réttinn yfir Grænlandi.
30