Tímarit lögfræðinga - 01.01.1964, Blaðsíða 57

legir eru til að mæta fjárhagslegum áföllum í sambandi
við vinnudeillir.
Þýðingarmikið viðfangsefni innan samtakanna var
einnig heppilegt skipulag. SACO hefur nú 30 aðildar-
félög. Völdunum milli SACO og aðildarfélaganna er
skipt þannig í reynd, að SACO tekur ákvarðanir í mál-
um, sem snerta háskólamenn sameiginlega, þ. e. a. s.,
sem snerta fl'eiri en eitt aðildarfélag, en aðildarfélögin
sjá hins vegar sjálf um sín eigin málefni. Mörkin milli
þessa tvenns eru auðvitað ekki glögg, og aukin „sentrali-
sering“ hefur átt sér stað, m. a. varðandi launasamn-
inga við ríkið.
Við stofnun SACO héldu sumir því fram, að SACO
ætti ekki að taka ákvarðanir, sem væru hindandi fyrir
aðildarfélögin, ákvarðanir ætti að samþykkja af þeim.
Til all'rar hamingju fengu þessir „desentralislar“ ekki
hljómgrunn fyrir skoðanir sínar. Strax í upphafi fékk
stjórn SACO og aðrir viðkoniandi aðilar innan ])ess
tækifæri til að taka bindandi ákvarðanir í málum, sem
töldust á valdsviði SACO. Þetta var afar nauðsynlegt
með tilliti lil þess að taka þyrfti skjótar ákvarðanir og
með tilliti til styrkleika og einingar samtaka háskóla-
manna. Ef Ieita hefði þurft til aðildarfélaganna uin sam-
þykki eða þau hefðu haft neitunarvald, hefði það leitt
af sér valdalaus heildarsamtök. Það hefði ekki orðið
háskólamönnum til gagns.
Starfið út á við.
Eingöngu með nægilegu fjármagni og styrkri innbyrð-
is skipulagningu gat SACO öðlazt áhrif út á við. Starf-
inu fyrir álirifum út á við er liægt að skipta í þrjú veru-
lega þýðingarmikil tímabil: 1) öflun samningsréttar um
1950, 2) almenn viðurkenning um 1955 og 3) öflun þjóð-
félagslegra áhrifa um 1960.
Við stofnun SACO 1947 vildi almenningur ekki viður-
kenna það. Mönnum fannst, að hér væru ónauðsynleg
Timarit lögfræðina
51