Tímarit lögfræðinga - 01.06.1964, Blaðsíða 19

varðandi heilbrigt fé, sem flutt hefur verið á svæði, þar
sem fjárskipti fara fram, en grunuð eða sýkt kind hef-
ur komizt saman við. Er þar m. a. heimilað að skera
niður líflömb, sem sýkt eða grunuð kind hefur komizt
saman við. Skulu eiganda greiddar fullar hætur fyrir
fjármissi og óþægindi. Hér er skorið niður fé, sem flest
mundi yfirleitt vera hættulaust i reyndinni, en samt af
þvi nokkur smithætta, sennilega j'firleitt heldur fjar-
læg. Svipuð ákvæði hafa verið í eldri lögum. í 13. gr.
umræddra laga nr. 23/1956 um varnir gegn útbreiðslu
næmra sauðfjársjúkdóma er heimilað að slátra bæði
kindum, sem sleppa yfir varnarlínur, og kindum, sem
þráfaldlega sækja á að komast }Tfir þær. Eigendur skulu
a. m. k. fá fullt niðurlagsverð, sem auðvitað yrði ekki
alltaf fullar bætur. í 16. gr. sömu laga er boðið, að
slátrað skuli öllum sjúkum eða grunsamlegum kind-
um, er koma fyrir í réttum og fjallgöngum í héruðum,
sem talin eru lítið sýkt eða ósýkt. Er ekki gert ráð fyrir
fullum bótum i slíkum tilvikum. Rétt er að nefna hér
eitt ákvæði úr eldri lögum um sama efni, 1. nr. 44/1947.
í 23. gr. þeirra laga er heimilað að slátra gripum, sem
reynzt hafa sjúkir eða grunaðir við garnaveikirann-
sóknir. Skal miða bætur fvrir sauðfé við niðurlagsverð
á haustdegi, en tekið tillit til fóðurkostnaðar frá síðustu
haustnóttum, ef slátrað hefur verið að vetrar- eða vor-
lagi. Er liér heldur ekki um fullar bætur að ræða.
Af framanröktum dæmum virðist mega ráða, að skylt
sé að greiða bætur, þótt gripum sé slátrað vegna smit-
hættu, ef sú hætta er fjarlæg og sérstaklega þó, ef nið-
urskurður er jafnframt vfirgripsmikill og tekur þá að
öllum líkindum til margra gripa, sem ekki eru sýktir eða
smitberar í raun og veru. Jafnframt virðist af dæmum
þessum mega ráða, að ekki sé skylt að greiða bætur fyr-
ir gripi, sem hættulegir eru vegna þess að þeir eru
ótvírætt sýktir eða rökstuddur grunur er fvrir hendi
um sýkingu eða smit. Ennfremur, að heimilt sé að
Timarit lögfræðina
75