Tímarit lögfræðinga - 01.06.1965, Blaðsíða 24

af nefndu slysi, enda þótti sýnt að stefnandi L liafi verið
ófær að annast heimili allengi eftir slysið.
Að þvi er varðaði 6. liðinn var talið að lagaheimild
hrysti til að dæma bætur þær, sem hér var krafizt, shr.
2. mgr. 264. gr. 1. nr. 19/1940, en samkvæmt þeirri grein
skal einungis bæta það tjón, sem framfæringur kann að
bíða af dauða framfæranda síns, svo og bætur fyrir rösk-
un á stöðu og liögum. Að því er varðaði síðasta liðinn,
þá var hann byggður á þeim rökum að stefnendur hefðu
kostað uppeldi hins látna harns meðan henni entist líf.
Var fjárhæð sú sem liér var krafizt, hyggð á útreikningi
sérfróðs manns, livað kosta myndi, að ala upp annað
harn til fimm ára aldurs. Fram var komið í málinu að
hjónin höfðu nýlega eignast son, er dómur var upp kveð-
inn í málinu.
Dómurinn taldi að bæði brysti lagaheimild og rök fyrir
því að hótakrafa sú, sem hér um ræðir gæti komið til
álita.
Dómur Bþ. R. 30 júní 1958.
Skaðabætur utan samninga.
Vinnuslys. — Dánarbætur.
1 skaðabótamáli, sem M nokkur höfðaði fyrir sína hönd
og ófjárráða sona sinna J og M Þ gegn H voru málavext-
ir þeir að eiginmaður stefnanda H J var ásamt öðrum
manni að flytja bárujárnsplötur á þak nýs stöðvarhúss,
en plötur þessar slcyldi nota til klæðningar á þaki. Lagn-
ing þaksins var þannig framkvæmd, að þakjárnið var
lagt á bera stálgrind, en i grindina hafði áður verið kom-
ið fyrir einangrunarplötum, er haldið var uppi af T-járn-
um, festum í grindina. Hvorki einangrunarplöturnar né
T-járnin voru mannheld.
Er H. J. var eitt sinn að hera bárujárnsplötur upp á
þakið, ásamt öðrum manni vildi það til, að liann féll á
hlið fram af þakbrúninni og niður i húsið. Féll hann
86
Tímarit 1 ögf ræ ð i nc/a