Tímarit lögfræðinga - 01.06.1965, Blaðsíða 25

ásamt einangrunarplötunni og T-járninu niður á stein-
gólf hússins og beið bana.
Einangrunarplötur þær, sem voru í þaki stöðvarbygg-
ingarinnar voru fjarri því að burðarþoli að bera manns-
þunga, enda var hér um að ræða einangrun sem alls
eklci var ætlað að hafa burðarþol. Ljóst þótti að hverjum
þeim, sem stigi út á einangrunarlag þetta var bráð hætta
búin, áður en klætt væri yfir með bárujárni. Á hinn bóg-
inn var það aðgætandi, að hættan var engan vegin aug-
ljós þeirn sem ekki þekkti til, heldur þvert á móti að
ókunnugir gerðu sér alls ekki grein fyrir hættunni, nema
athygli þeirra væri sérstaklega á henni vakin. Ekki var
sannað, að greindur H. J. hefði áður unnið á þaki þessu
eða að hann hafi þekkt af eigin reynd, hver hætta var
hér á ferðum, en þar við bættist að H. J. þessi var ófag-
lærður. Eigi hafði verið sýnt fram á að honum hefði ver-
ið leiðbeint í þessu efni, enda þótt brýn þörf hafi verið
ríkari árvekni af hendi forráðamanna atvinnuveitand-
ans eins og þarna hagaði til. Gerði það þörf slikrar ár-
vekni enn ríkari, að mjög var torvelt að koma við öryggis-
útbúnaði á þakinu, sem að gagni kynni að verða. Þá var
þess loks að geta að leiddar voru að því sterkar líkur
að veðurskilyrði hafa verið þannig umrætt sinn að óvar-
legt liafi verið að láta vinna við þakið. (5—6 vindstig og
súld samkv. vottorði veðurstofunnar).
Með tilliti til þess, sem hér var rekið þótti rétt að
leggja bótaábyrgð óskipta á stefnda H. enda hafði ekki
verið sýnt fram á að slysið hafi á nokkurn hátt verið
rakið til gáleysis H. J.
Kröfur stefnanda vegna sjálfrar sín voru aðallega bæl-
ur fyrir missi framfæranda, sem voru miðaðar við helm-
ing af áætluðum tekjum mannsins samkvæmt útreikningi
tryggingarfræðings, eða kr. 206.800.00. Var ekki annað
upplýst í málinu að maðurinn hafði framfært stefnanda
að öllu leyti og skilnaður eða annars konar samvista-
slit hefðu aldrei borizt í tal á milli hjónanna.
Tímarit löc/fræðinga
87