Alþýðublaðið - 27.06.1923, Blaðsíða 3

JLXr»¥»t>BLA»lft
3
BafmagnS'StrasijáriE
seld með ábyrgð kl». 11,00.
Rafofnar, okkar góðu og gomlu,
frá kr. 30,00.
Hf, Rafmf. Hiti & Ljós,
Laugavegi 20 B. — Sími 830.
Hjálparstðð hjúkrunarfélags-
ins »Líknar« er opin:
Mánudaga . . . kl. 11 —12 f. h.
JÞriðjudagá ... — 5—6 e. —
Miðvikudaga . . — 3—4 e. —
Fðstudaga ... — 5—6 e. --
Laugardaga . . — 3—4 e. --
Not oy únot.
>Yörður« þykjast ætla að
segja rétt frá málefnum, enda
mætti til þess ætlast eftir nafn-
inu, eðlilegast skyldu. Samt er
talað um það sem sjálfsagðan
Skóvinnustofa mín er á Vest-
urgötu 18 (gengið inn frá Norð-
urstíg). Þár eru skó- og gúmmf-
viðgerðir fljótast og bezt af-
greiddar. Finnur Jónsson.
Útbreíðið Alþýðublaðið
hvai* sem þið eruð 00
hvert sem þið fariði
-Til sölu: Söðuíl, reiðföt, strau-
bolti, upphlutsskyrtuhnappur,
olíuofn, bragfræði, Ljóðfórnir,
Gullöldln, unglingsvinnustfgvél
og klossar; alt vandað; selst
ódýrt í Ingólfsstr. 21 B. (kjall.).
hlut, að réttarfar bolsivfka sé
þannig, að þeir dæmi menn án
rannsóknar á málum þeirra, í
grein um óskylt efni eítir að-
stoðar-, vara-, eða auka-ritstjór-
ann, sbr. lögreglustjórann með
tilsvarandi nöfnum í ráðherratíð
hans. Ef hann á við ráðstjórn
meiri hluta jafnaðarmannanna
Takið eítir! ©
í Skóbúðin í Hjálpræðisherskjallar-
anum í Kirkjustræti 2. Sími 1051.
Nýkomið af skófatnaði, svo sem
brúnir skór og stígvól handa karl-
mönnum, svört stígvél karlmanua,
maigar tegundir, biúnir sandalar
frá nr. 27—42. Baina- og unglinga-
stígvól, strigaskór með gúmmíbotn-
um, strigaskór með hælum handa
kvenfólki. Brúnir ristarbandsskór
og reimaðir og margt, margt fleira.
Alt selt með sanngjörnu verði.
Virðingarfylst.
Oll ThoFSteinsson.
rússnesku með natninu bolsivíki,
sem ekki er gott að vita, væri
æskilegt, að hann færði til ólogin
dæmi staðhæfingu sinni til sönn-
unar, en ef hann á við þá, sem
stjórnuðu hér haustið 1921, þart
ekki dæmá.
Fyrlrmyndin. Guðm. Frið-
"Kdgar Bice Burroughs: Dýi» TaezanSi
ótta svertingjans, að hann gat stunið því upp,
hveis vegna skelflag þessi hafði gripið þorps-
búa.
Loksins náði Tarzan því upp úr honum, að
hópur hvítra manna hefði fyrir nokkrum dögum
farið um þorpið, þeir höfðu sagt svertingjunum frá
ógurlegum, hvítum djöfli, sem elti þá, og varað
þorpsbúa við honum og djöflafansi þeim, er með
honum væri.
Þorpsbúar höfðu strax þekt Tarzan af lýaingunni.
Þeir höfðu búist við, að hópur djöfla væri á eftir
honum í gervum apa og pardusdýra.
Tarzan sá, að hér hafði slægð Rokoffs verið að
verki. Rússinn reyndi að geia honum eftirföiina
sem erfiðasta með því ab æsa svertingjana á móti
honum.
Svertinginn sagði Taizan einnig, að hvíti mað-
urinn, sem var foringi leiðangursins, hefði lofað
þeim geisiháum launum fyrir að drepa hvíta fjand-
ann. Þeir hefðu líka ætlað sér að gera þetta; en
jafnskjótt og þeir sáu Tarzan, hefði blóðið í þeim
orðið að vatni, eins og burðarmenn hvíta mannsins
hefðu spáð.
Svertinginn náði sér brátt, er hann sá, að apa-
maðurinn gerði honum ekki mein; og eftir ósk
Tarzans fylgdi hann honum til þorpsins og kallaði
um leið lil fólaga sinna að snúa heim, »því hvíti
djöfsi hefir lofað að láta okkur í friði, ef þið gerið
það og svaxið spurningum hans.«
Svertingjarnir fóru að smátínast inn í þorpið,
en auðséð var af því, hve mikið sást í það hvíta
í augunum, þegar þeir gutu þeim til Tarzans, að
óttinn' var langt frá því alveg horfinn.
Höfðingínn var meðal þeirra fyrstu, sem komu
heim. Tarzan vildi einmitt helzt yfirheyra hann
og lót því ekki lengi bíða að taka hann tali.
Höfðinginn var lágur og gildur, með óvenjulágt
enni og handleggi líka öpum. Alt látbragð hans
benti á bragðvísi.
Sögurnar, sem Rokoff og menn hans höfðu borið
út um Taizan, höfðu fylt höfðingjann slíkum ótt-a,
að hann einn hélt honum frá þvf að ráðast á
Taizan með meun sína, sem voru ósviknar mann-
ætur.
Tarzan kiossspurði náuDgann og komst að því,
með því að bera svör hans saman við sögu svert-
ingjans, sem hann talaði fyrst við, að Rokoff var á
hröðum flótta til austuistraudavinnar.
Margir buiðarmeun Rokoffs voru þegar stioknir.
í þessu sama þorpi hafði hann hengt flmm fyrir
þjófnað og' tilraun til að strjúka, Eftir því, sem
svertinginn hafði heyrt af fylgdarmönnum Rokofis,
sem ekki voru enn orðnir svo hræddir við illmenBku
hans, .að þeir þorðu.að láta hugsanir sínar í 1jósi,
mátfci búast við því, að ekki mundi langt líða áður
en hann hefði engan tnatsvein, enga byssubera,
enga burðameun, enga hermenn og jafnvel engan
fararstjóra. Þá var nú illa farið fyrir honum.
Hötðinginn neitaði því, að nokkur hvífc kona eða