Tímarit lögfræðinga - 01.06.1966, Blaðsíða 27

lögfræðiaðstoðar, verði að greiða tveim umboðsmönnum
þóknun í stað eins og sá þeirra, sem kunnugastur er mál-
inu, geti ekki farið með það fyrir dómi. Vafasamt er þó,
hvort sameining mundi spara mikinn kostnað, því að
greiða yrði þeim lögmanni, sem færi með allt málið frá
upphafi til enda, ríflegri þóknun en ella. Augu sjá einnig
betur en auga, sérstaklega ef sá, sem kann að fjalla um
málið á síðara stigi þess, gengur að verki sem óhlutdræg-
ur ráðunautur. Ekki mundi heldur málflutningur liggja
jafnvel fyrir öllum lögmönnum og ráðgjafastarfið. Margir
þeirra mundu þvi eftir sem áður fá aðra til þess að fara
með mál sín fyrir dómi. Mikilvægast er þó e. t. v„ að
núverandi greining gerir dómurum kleift að kynnast og
treysta hinum tiltölulega fáu málflytjendum (en þeir eru
færri en 2000), sem aftur og aftur koma fyrir dóm hjá
þeim. Hins vegar væri ókleift að kynnast á sama hátt
um það hil 20000 lögmönnum, sem sjaldnar sæktu dóm-
þing. Að lokum má geta þess, að aðgreind stétt eins og
þessi er vel starfhæf i fremur litlu landi, sem býr við mjög
sterka miðstjórn eins og England. Hins vegar mundi hún
engan veginn hæfa í stórum löndum, þar sem valddreif-
ing er ríkjandi einkenni, eins og í Kanada og Bandarikj-
unum.
C. Dómararnir.
Þar sem um það hil 25000 ólöglærðir friðdómarar og
ólöglærðir dómarar í stjórnsýsludómstólum gegna svo
miklu hlutverki, geta ótrúlega fáir atvinnudómarar, í hlut-
falli við fólksfjölda, lej’st af hendi þann hluta dómstarf-
anna, sem eftir er. Hér er um að ræða um það hil 50 sýsl-
unarmenn á föstum launum, 120 sýslunarmenn í kaup-
stöðum, sem starfa að dómstörfum hluta vinnudags síns,
80 dómara í héraðsdómunum, 56 dómara í yfirréttinum
(en þeim mun hrátt fjölga í 62), 12 dómara í áfrýjunar-
dómstólnum og 10 dómara (að meðtöldum kanslara, Lord
Chancellor) í lávarðadeildinni. Þó að lögmenn séu nú hlut-
Timarit lögfræðinga
89