Tímarit lögfræðinga - 01.06.1966, Blaðsíða 31

stólum í umsjá dómaranna sjálfra. Nefndist útgáfan „The
Law Report“ og stóðu að henni samtök lögfræðingastétt-
arinnar sjálfrar, er nefnd voru Hið sameinaða ráð laga-
útgáfu (The Incorporated Council of Law Reporting). Þá
gerðist það á árinu 1875, að með dómstólalögunum (The
Judicature Act) var komið á því heildarkerfi dómstóla,
sem sýnt er á yfirlitsmynd A og kom í stað hinna eldri
óskipulögðu dómstóla. Starfssvið dómstóla voru samræmd
og dómstigin skipulögð. Loks bættu áfrýjunarlögin (Appel-
late Jurisdiction Act) frá 1876 úr vandkvæðum lávarða-
deildarinnar á því að fjalla um dómsmál með því að stofn-
uð voru embætti lagalávarða (Lords of Appeal in Ordin-
ary).
Eftirtektarvert er, að í málinu: London Street Tram-
ways Co. gegn London Country Council (1898 A. C. 37)
dæmdi lávarðadeildin skömmu síðar, að við mat á bótum,
sem borgarráðinu bæri að greiða sporvagnafélaginu við
yfirtöku á starfsemi þess, væri deildin bundin við sömu
matsreglur og hún hafði beitt í dómi uppkveðnum 4 árum
áður. En þessi skvlda til að fara eftir eldra dómi deildar-
innar var sögð nauðsynleg til að komast hjá óvissu, skapa
samræmi og tryggja fasta dómvenju, svo og til þess að
hindra það, að lávarðadeildin tæki sér í raun löggjafar-
vald án samstöðu við neðri deild þingsins (The House of
Commons). Þennan dóm má telja raunveerulegt upphaf
að ensku kenningunni um bindandi fordæmi.
Kenningin hefur síðar verið rýmkuð mjög með því að
aðrir áfrýjunardómstólar hafa lýst sig bundna af fvrri
dómum sínum svo og af dómum æðri dómstóla. Aðstaðan
í dag er þá þessi: Lávarðadeildin er bundin af fyrri dóm-
um sínum um þau mál, sem áfrýjað er og dæmd hafa
verið í Englandi eða Norður-Irlandi, en hins vegar ekki
í málum, sem áfrýjað er og dæmd hafa verið í Skotlandi,
nema hún telji, að skozk og ensk lög séu hin sömu um
það atriði, sem máli skiptir. Dómar lávarðadeildarinnar
binda einnig alla lægri dómstóla, bæði í einkamálum og
Tímcirit lögfræðinga
93