Tímarit lögfræðinga - 01.06.1966, Blaðsíða 41

Orlausnarefnið var þvi, hvort innanrikisráðherrann þyrfti
aðeins að sannfæra sjáifan sig um, að hann hefði réttmæta
ástæðu fvrir ætlan sinni eða hvort hann vrði að sanna að
ástæðurnar fyrir áliti sínu væru réttmætar.
í lávarðadeildinni litu fjórir af fimm dómurum svo á,
að eigi bæri að skýra orð reglugerðarinnar hókstaflega
og tóku því tillit til þess, að hér var um að ræða vald, sem
veitt var ráðherra krúnunnar á hættutímum, meðan á
styrjöld stóð, en ráðherrann væri ábvrgur gagnvart þing-
inu um framkvæmd þess og heimildir um upplýsingar
hans væru af öryggisástæðum óhjákvæmilegt trúnaðar-
mál. Þeir komust því að þeirri niðurstöðu, að þingið hlyti
að hafa ætlað ráðherranum algert sjálfdæmi og reglugerð-
in krefðist þess eins af honum, að hann sannfærði sjálfan
sig um, að Liversidge væri i tengslum við öfl fjandsamleg
ríkinu. Atkin lávarður skilaði mjög eindregnu sératkvæði
og var nokkuð bitur, er hann rökstuddi stuðning sinn við
frelsið og beitti bókstafsreglunni ákveðið og sagði: „Orðin
eru aðeins einar merkingar. Þau eru notuð í þeirri merk-
ingu, i fyrirmælum venjuréttar (Common law) og einnig
í settum lögum. Þau hafa aldrei verið notuð i þeim skiln-
ingi, sem nú á að leggja i þau. 1 varnarreglugerðinni eru
þau notuð í eðlilegri merkingu sinni, og þegar ætlunin er
að láta í ljós þá merkingu, sem nú er lögð í orðin, eru
önnur hæf og alkunn orð notuð í reglugerðum almennt, og
á þetta þó sérstaklega við um varnarreglugerðina. Jafnvel
þótt það skipti máli, en svo er ekki, þá er, í því tilviki,
sem hér er rætt, ekki um að ræða neina þá fásinnu né
hættu á almennum ófarnaði, að þörf sé á óeðlilegri skýr-
ingu orðanna.
Spurningin er, hvort orðin „Ef maður hefur“ geta merkt
„ef maður álítur að hann hafi“. Mín skoðun er sú, að þau
geti það elcki og málið beri þvi að dæma í samræmi við
það.“
Eftirtektai'vert er, að níu árurn siðar beitti dómsmála-
nefnd leyndarráðsins (Privy Concil), sem ekki er bundin
Tímarit lögfræðinga
103