Tímarit lögfræðinga - 01.06.1966, Blaðsíða 48

þessa félags, sem stofnað var af sýslumönnum fyrst og
fremst, svo sem stofnfundargerðin sýnir, en á þeim fundi
voru sýslumennirnir 11 talsins af 14 fundarmönnum.
En þegar rætt er um þá miklu lífsreynslu, sem hin fjöl-
þættu störf sýslumannanna færa þeim, kemur annað efni
til umhugsunar.
Nú stendur fyrir dyrum endurskoðun á skipan dóm-
stólanna og jafnframt á hinni stjórnarfarslegu skiptingu
landsins. Ekki er ólíklegt, að sú endurskoðun leiði til þess,
að dómstörfin verði yfirleitt eina eða aðalviðfangsefni
dómarans, eins og nú er reyndar orðið hér í Reykjavík.
En þá má ekki glevmast nauðsvn þess, að þeim ungu
mönnum, sem leg'gja út á dómarabrautina og hyggjast
gera dómarastörfin að lífsstarfi, gefist kostur á alhliða'
þjálfun og undirbúningi undir dómarastarfið, svo að þeim
i sem ríkustum mæli sé gert mögulegt, eftir gáfum og
getu hvers og eins, að öðlast þann skilning á mannlegum
viðhorfum, sem góðum dómara er nauðsynlegur við starf
sitt. Auðvitað er það mikilvægt hverjum dómara, að hafa
staðgóða þekkingu á meginreglum laga, og kunna skil á
hárfínum skilgreiningum og kennisetningum fræðimann-
anna. En revnsla, þekking og innsæi i mannleg viðhorf
eru dómaranum ekki síður þýðingarmikil en lögfræði-
þekkingin. „A sensible layman is a better adjudicator than
a hidbound narrow lawyer“, segir brezkur fræðimaður,
og er ugglaust mikið til í þvi.
1 lýðfrjálsum löndum gegnir dómarastéttin þýðingar-
miklu hlutverki. Hún fer þar með einn þátt ríkisvalds-
ins, dómsvaldið, og svo er frá þvi gengið i stjórnskipun-
arlögum, að dómendur skuli vera óháðir og frjálsir i
dómstörfum sínum. En til þess að þeir geti í raun og sann-
leika verið það, þurfa þeir að búa við þau menntunar- og
lífsskilvrði, sem geri þeim kleift að gegna skyldum sínum
og að halda reisn sinni og virðingu. Þctta er réttmæt og
110
Tímarit lögfræðinga