Tímarit lögfræðinga - 01.01.1968, Blaðsíða 50

innan þjóðarréttar og milliríkjasamninga, til þess að
hindra ofnýtingu þeirra. Vék hann að þeim ráðstöfunum,
sem gerðar hafa verið á grundvelli laganna um vísinda-
lega verndun fiskimiða landgrunnsins frá árinu 1948, og
ákvæði Genfarsamningsins frá 1958 um fiskveiðar og
vernd fiskistofnanna. Kvað hann hér stefnt í rétta
átt, að því er þau ríki snerti, sem aðilar eru að þess-
um Genfarsamningi. Hins vegar kvað hann samning-
inn ekki leysa vanda ríkja sem Islands, er teldu það sann-
girniskröfu, sem hljóta ætti viðurkenningu i þjóðarétti, að
þau fengju forgangsrétt til landgrunnsfiskimiðanna. Taldi
ræðumaður, að hæpið væri að unnt reyndist á allra næstu
árum að fá alþjóða viðurkenningu á því að færa mætti
fiskveiðilögsöguna út fyrir 12 mílna markið. Því bæri að
leggja megináherzluna á það, að fá fram viðurkenningu
á rétti strandrikja, sem efnahag sinn byggja á fiskveiðum,
til nýtingar landgrunnsmiðanna umfram aðrar fiskveiði-
þjóðir. A Genfarráðstefnunni árið 1958 kvað dr. Gunnar
30 þjóðir hafa greitt atkvæði með tillögu Islands í þessa
átt. Kvað hann all nokkurn skilning vera þegar á alþjóða-
vettvangi á nauðsyn þessa og yrði að vinna að því að
auka hann. Ræddi dr. Gunnar siðan um það, á hvern hátt
væri skynsamlegast að vinna að þessu marki.
Að lokinni ræðu frummælanda tók til máls Jón Jóns-
son, forstöðumaður Hafrannsóknastofnunarinnar. Taldi
hann fiskveiðar á Norður-Atlantshafi vera á alvar-
legum tímamótum að því er varðar ofveiði. Kvað
hann engan ágreining vera meðai erlendra fiski-
fræðinga um niðurstöður íslenzkra fiskifræðinga um
þetta efni og að gera þyrfti sérstakar ráðstafanir til að
sporna við þeirri þróun, sem nú væri á þessu sviði. Ræddi
Jón síðan ýmsar leiðir, sem hægt væri að fara á þessu
sviði og vék að þeirri þróun, sem orðið hefði frá því á
Genfarráðstefnunni 1958. Vék hann síðan að fundi Norð-
ur-Atlantshafsnefndarinnar, sem halda á hér i Reykjavik
á þessu ári.
48
Tímarit lögfræðinga