Tímarit lögfræðinga - 01.05.1976, Qupperneq 36

Loks fjallaði hann um, að hvaða markmiðum hann teldi að keppa astti við
endurskoðun á lagareglum um tjónbætur og hvort skilyrði væru fyrir hendi
hér á landi til að undirbúa gerbreytingu á bótareglum.
Við almennar umræður um ofangreind efni tóku til máls auk fyrirlesara:
Sigurður Líndal, Garðar Gíslason, Þorvaldur Grétar Einarsson, Guðmundur
Jónsson, Logi Guðbrandsson, Þórir Bergsson tryggingastærðfræðingur, Árni
Guðjónsson og Már Pétursson.
Fundinum lauk kl. rúmlega 23. Hann sóttu um 30 manns. Fundarstjóri
var Jóhannes L. L. Helgason, en fundarskrifari undirritaður.
Jón Steinar Gunnlaugsson.
FUNDUR UM RÉTTARFARSBREYTINGAR
Á fundi í Lögfræðingafélaginu 10. mars sl. var rætt um lagafrumvörp um
breytingar á réttarfari í opinberum málum. Var fundarefnið sagt þetta í fundar-
boði: „Kynning og athugun á frv. til laga um rannsóknarlögreglu ríkisins, frv.
um breyting á lögum um meðferð opinberra mála nr. 74, 1974 og frv. um breyt-
ing á lögum nr. 74, 1972 um skipan dómsvalds í héraði, lögreglustjórn, toll-
stjórn o.fl.“ Framsögumenn voru Björn Sveinbjörnsson hæstaréttardómari,
formaður réttarfarsnefndar, og Haraldur Henrýsson sakadómari, formaður
Dómarafélags Reykjavíkur. — Fundarstjóri var Jóhannes L. L. Helgason hrl.,
formaður Lögfræðingafélagsins, en fundarritari Garðar Gíslason borgardómari.
í framsöguræðu sinni rakti Björn Sveinbjörnsson frumvörp þau, sem nefnd
eru í fundarboðinu, en þau höfðu verið lögð fram á Alþingi skömmu áður sem
stjórnarfrumvörp. Þau voru samin af réttarfarsnefnd, sem skipuð var 1972.
Björn kvað mestu skipta, að lagt væri til, að meiri aðskilnaður en nú er yrði
milli dómstólanna og lögreglunnar, sem annast skyldi rannsóknir opinberra
mála að mestu fram að ákæru. Framsögumaður kvað þetta ekki vera nýja
hugmynd, en tímabært væri að taka í lög ákvæði um slíkan aðskilnað til að
efla réttaröryggi og greiða fyrir rannsóknum afbrota. Hann rifjaði upþ fyrri
tillögur um þessi efni, ágreining um þær og valkosti varðandi yfirstjórn hinn-
ar nýju rannsóknarlögreglu. Á hún að vera í höndum dómsmálaráðherra skv.
frumvarþinu. Björn Sveinbjörnsson fjallaði einnig í ræðu sinni um fylgifrum-
vörp frv. um rannsóknarlögreglu ríkisins, og benti á, að ástæða væri til að
framkvæma áður langt um liði rækilega endurskoðun á lögunum um meðferð
opinberra mála.
Haraldur Henrýsson var meðmæltur því meginatriði hinna nýju frumvarpa,
að rannsóknarréttarfar yrði innleitt í ríkara mæli með aðskilnaði rannsóknar-
valds og dómsvalds. Hann lagði áherslu á þá skoðun sína, að hin nýja Rann-
sóknarlögregla ríkisins ætti að vera sem óháðust ráðherra. Hann vék að ýms-
um einstökum atriðum, sem hann taldi þurfa að athuga betur, t.d. heimildum
framkvæmdavaldsins til að krefjast rannsókna. Hann kvað tilefni til að íhuga,
hvort ekki væri tímabært eftir lögtöku frumvarþanna að endurskoða skipulag
héraðsdómstóla í Reykjavík, sameina þá og nota tækifærið til að bæta aðstöðu
þeirra, m.a. með því að byggja dómhús.
30