Alþýðublaðið - 28.06.1923, Blaðsíða 3

kr. fyrir hvert barn yngra @n 14
ára, miðað við 1. júlí. Taldist
neíndinni til, að barnafjöidinn
væri um 100. Var þessi tiilaga
samþykt til annarar umræðu.
Hér skal að svo stöddu eng-
inn dómur lagður á þessa tillögu.
Að eins skal geta þess, að frá
einum bæjarfulltrúa (Þ. B.) kom
á fundinum fram breytingartil-
laga í þá átt, að þeir, sem ættu
eð eins eitt barn, fengju engan
styrk, en þeir, sem ættu tvö,
fengju 300 kr., þeir með þrjú
500 kr. og 300 kr. fyrir hvert
bam þeirra, sem fleiri ættu en
þrjú, og að annar, Jón Baldvins-
son, kvaðst myndu koma með
breytingartillögur við 2. utnræðu
vildi hanu og, að uppbótin næði
til eldri barna einnig en 14 ára.
Á hitt skal bent hér, að sjálf-
sagt er, að- stárfsmennirnir iáti
sjálfir álit sitt í ljósi um málið
og segi til, hvort þessar upp-
bótartillögur fullnægja þörfum
þeirra. Sá siður verður að leggj-
ast niður, að kaupgreiðandi til-
taki einn hæð kaupgjaldsins án
íhlutunar kauptaka. Miklu fremur
ætti hinn sfðarnefndi að tiltaka
hana. Minna má ekki krefjast en
að báðir aðiljar hafi jafnrétti til
slíkrar ákvörðunar, alveg eins
þótt um opinbera starfsmenn sé
að ræða sem aðra starfsmenn.
Starfsmenn bæjarins ættu því
að halda fund með sér nú um
helgina og segja þar álit sitt um
launin og hvað þeir vilja í þvf
efni eða að minsta kosti, hvort
þeir geta sætt sig vlð fram komn-
ar tillögur eða á hvern hátt þeir
vilja breyta þeim. Þeir hafa
fullan rétt til þess, og réttinn
til þess að segja til um verð á
vinnu sinni mega þeir ekki láta
glatast. Réttvís.
Frá útlOndum.
— Norska atvinnurekendafé-
lagið hefir út at deilunni við
prentarana ákveðið og 31. maí
gefið út tilkynningu um, að sagt
skuli upp með hálfs mánaðar fyr-
irvara eða frá 14. og 15. júní
öllum veikamönnum við bók-
iðnað og þvf líkt, vélasmiðum,
klæðskerum, skósmiðum og hús-
gagna8miðum. Tekur þetta þokka-
lega tiltæki til 14 þúsunda starfs-
manna í þessum greinum, svo
að þeir verða atvinnulausir og
geta ekki séð fyrir skylduliði
sfnu.
— í maflok voru yfirvöld
aáðstjórnaiinnar rússnesku að
semja um kaup á 10 þús. tunn-
um af fslenzkri síld í Stokkhólmi.
Norskur matsmaður kom þangað
þeim til aðstoðar við káupin.
Væri ekki nær lyrir íslenzka út-
gerðarmenn að reýna fyrir sér,
hvort þeir gætu ekki selt síld
til Rússlands Iíka, heldur en að
reiti kaup at íslenzku kvenfólki
f þjónustu þeirra?
— Frú Kollontay, sem er
verzlunarfulltrúi ráðstjórnarinnar
rússnesku í Noregi, svarar spurn-
ingu um ástandið í Rússlandi
nú, er >Arbeiderbladet, tör Social-
Demokraten<, hefir lagt fyrir
hana, á þessa leið: »Ástandið er
gott. Batanum á viðskiftalífinu,
er byrjaði í fyrra vor, heldur
áfram. Margar aðaliðnaðargrein-
irnar starfa nú þegar mjög vel
Edgar Rics Burroughs: Ðýi* Tarzans,
barn hefði veiið meb í íöiinni, en Taizan var vís
urn, að hann laug. Apamaðurinn hveyfði þessu á
ýmsa'n hátt, en aldrei gat hann flækt mannætuna
nægilega.
Tarzan heimtaði mat af höfðiDgjanum og fekk
hann eftir mikið umstang. Því næst reyndi hann
ab spyrja aðra úr flokknum, einkum þann, er hann
fyrst hafði tekíð, en nærvera höfðingjans lokaði
vörum þeirra,
Að síðustu afréð Tarzan að nátta hjá svertingj-
um þessum, því hann þótt.ist sjá á öllu, að þeir
vissu meir um Rússann, Jane og barnið en þeir
vildu láta í ljósi'. Hann bjóst við að geta kann ske
veitt eitthvað upp úr þeim.
Hanu varð allhissa á þeirri breytingu, sem vavð
á höfðingjanum, er hann hafðí skýrt honum fi á
þessu. Áður var höfðinginn, M’ganwazam, toitrygg-
inu og önugur; uú varð hann lipurðin sjálf og
gestrisnin.
Ekki var um annað að tala en apamaðurinn
fengi bezta kofann í þorpinu, þann, sem elzta kona
höfðingians bygði nú, meöan hann hélt sig í kofa
einnar yDgri konu sinnar.
Hefði Tarzan dottið í hug, að svertingjuuum
hafði veriÖ heitið of fjár fyrir höfuð hans, mundi
hann fljótt hafa skilið framferði höfðiugjans.
það var nokkru auðveldara að afla fjánns, þegar
Tarzan svaf sætt og rótt í einum kofs num, svo höfð-
inginn lagði fast að Tarzan að ganga hið bráðasta
til hvíldar; hann væri vafalaust þreyttur.
Apamanninn fýsti sízt að sofa í svertingjakofa,
en hann ætlaði samt að gera það þessa nótt í
von um, að hann gæti fengið einhvern ungan mann
til þess að sitja masandi hjá sér við eldinn, er
brann í kofanum. Tarzan tók því boðinu, en kvaðst
heldur vilja vera hjá einhverjum ungum mönnum,
en reka gamla konu út í kuldann.
Kerlingarskarið, sem var orðin tannlaus, brosti
af ánægju yflr þessari uppástungu. Og höfðing-
inn var ekki seian á sér að samþykkja hana, því
hún hæfði betur ætlun hans. Nú gat hann, án
þess að vekja grun, umkringt tröllið með her-
mönnum. Taizan var því vísað tíl hvíldar i kofa
nálægt þovpshliðinu.
Þar eð halda skyldi dans í tilefni af heimkomu
veiðimanna, var Taizan skilinn einn eftir í kofan-
um, því ungu meunimir áttu að taka þátt í gleð-
inni, sagði höfðinginn.
Jafnskjótt og Taizan var kominn í kofann,
kailaði höfðinginn til sín þá, er hann hafði kosið
til þess að eyöa nóttinni hjá hvíta djöfsa!
Enginn þeirra var yfrið glaður yfir þeim heiðri,
því iust í huga þeirra lifði óttiun við hvíta ris-
ann, en skipanir höfðingjans voiu lög, svo enginn
þorði að andmæla honum.
Meöan hötðinginn skýrði ætlun sína fyrir mönn-
um sínum, vsr kerlingin, sem Tarzan hafði ekki