Tímarit lögfræðinga - 01.05.1984, Blaðsíða 45

dýralækni, var einum stefnt, sýnist óhætt að fullyrða að ekki hafi
aðeins mátt stefna stöðunefnd heldur hafi hún ein verið réttur aðili
málsins.
Kröfugerð 66. gr. 1. 85/1936 þótti ekki standa því í vegi að dómkröf-
ur S væru teknar til efnislegrar umfjöllunar þótt þær vörðuðu aðeins
tiltekna þætti í málsmeðferð, álitsumleitan, þar sem umsagnaraðilinn
var nefnd sérfræðinga.
Hér má að lokum vekja athygli á því að HR taldi ekki skilyrði vera
til að sinna þeirri kröfu S að tiltekin unnnæli í álitinu yrðu felld úr
gildi þegar af þeirri ástæðu að umsagnaraðilinn hafði leiðrétt þau
áður en til málssóknar kom (sjá hér til hliðsjónar Hrd. 1980:2).
4
STJÓRNSYSLA
Að stjórnarfarsrétti má orða álitaefni þannig á mæltu máli: Full-
yrðing a. Það var ekki í verkahring stöðunefndar að raða umsækjend-
um og hún mátti ekki gera það á þann hátt sem raun varð á. Full-
yrðing b. Stöðunefnd mátti ekki kalla ÞH sérfræðing í lyflækningum.
Um a. HÉR og HR tóku ekki eins á þessu úrlausnarefni þótt niður-
staðan yrði hin sama. Niðurstöðu HR skil ég þannig: Sú starfsaðferð
stöðunefndar sem umsagnaraðila að raða umsækj endum í töluröð braut
ekki í bága við lög. En þótt stöðunefnd mætti fara þannig að í lögskip-
uðu starfi sínu þurfti að leysa úr því hvort efnisreglur hefðu að öðru
leyti verið brotnar. Stöðunefnd mat það svo að skipa ætti ÞH framar
í röðinni en S. Því sérfræðilega mati gat HR ekki hnekkt en hins vegar
lagt á það dóm hvort lögmæt sjónarmið lágu að baki matinu. Við þá
úrlausn beitti HR viðtekinni réttarfarsaðferð sinni hingað til og lagði
sönnunarbyrðina á S. Niðurstaðan var að S hefði ekki sannað að
ómálefnaleg sjónarmið hafi ráðið þessu mati nefndarinnar.
Um b. Að mínu viti komust HÉR og HR einfaldlega að þeirri niður-
stöðu um þennan kröfulið að samkvæmt settum lögum væri ÞH sér-
fræðingur í lyflækningum og því var ekki um að ræða dómstólaprófun
á mati stjórnvalds.
Áður en til málssóknar fyrir dómsstólum kom reyndi S að fá kröf-
um framgengt innan stjórnsýslunnar. Á þann þátt reyndi ekki í dóms-
málinu og var hann því ekki tekinn með í reifuninni hér að framan.
Að stjórnarfarsrétti almennt er þessi þáttur þó allrar íhugunar virði.
39