Ægir - 01.03.1994, Blaðsíða 19

húsin, eigum við ab taka
þau í notkun og fara að
vinna meira úr aflanum.
Hvaða glóra er í því ab á
sama tíma og við erum að
flytja út óunnin fisk þá
keppast menn vib ab kaupa
fisk af Rússum?
Sighvatur Bjamason, for-
stjóri Vinnslustöðvarinnar
í Vestmannaeyjum:
Ef við snúum okkur fyrst
að botnfiskinum þá er lykill-
inn að því að auka verð-
mætasköpuna sá að komast
í dreifingu á afurðum til
endanlegra kaupenda. Við
þurfum að komast í sam-
band við verslanakeðjur og
framleiöa fyrir þær vörur,
ýmist undir eigin merkjum,
eba merkjum verslanakeðj-
anna sjálfra.
Þá þurfum við að leggja
mikib upp úr því ab sér-
framleiða fisk fyrir veitinga-
hús eins og til að mynda ÚA
og Grandi eru að gera nú
fyrir veitingahús í Banda-
ríkjunum. Við þurfum að
leggja áherslu á að vinna
meira úr aflanum hér heima
og aðlaga framleiðslu og
pakkningar að kröfum
markaöarins í mun ríkari
mæli en hingað til hefur
verið gert. Þarna liggja
möguleikar okkar.
Við eigum að einbeita
okkur að framleiðslu úr
náttúrlegum flökum og
flakastykkjum. Við eigum
enga möguleika í fram-
leibslu á tilbúnum réttum í
sósum. Við munum ekki
geta keppt við stórfyrirtæki
eins og Nestlé og Findus í
þeim efnum.
Frumskilyröi þess ab
þetta takist er hins vegar að
bæta umgengnina við hrá-
efnið úti á sjó. Það verður
að gera ab fiskinum strax,
ísa hann og kara og stöðva
þetta tveggja nátta fiskirí
sem hér hefur viðgengist.
Hitt er svo annað mál að
við eigum líka að kaupa
hráefni inn í landið í mun
meira mæli en við höfum
gert fram að þessu. Það hrá-
efni eigum við hins vegar
að vinna í blokk og flaka-
stykki sem hulin eru brauð-
Spurning
mánaðarins
mylsnu. Þessa vöru eigum
ekki ab selja sem íslenska
vöru heldur á þetta að vera
landlaus vara á erlendum
markaði.
Þá hef ég mikinn áhuga á
ab auka verðmæti loðnu- og
síldarafurða. Þar tel ég liggja
mikla möguleika. Við verð-
um að endurnýja fiskimjöls-
verksmiðjurnar með gufu-
þurrkurum til framleiðslu á
gæðamjöli. Þar yrði gífurleg
verðmætasköpun. Ennfrem-
ur er unnt að auka til muna
verbmætasköpun í síldinni.
Frumskilyrbið er náttúrlega
að geta staðið vib gerða
samninga. Þá ættum við að
flaka meira í salt og auka úr-
vinnsluna hér heima eins og
Síldarútvegsnefnd hefur
beitt sér fyrir.
Þab sem stendur okkur
hins vegar fyrir þrifum er ab
loönu- og síldarfloti okkar
er orðinn úreltur. Við verð-
um ab búa skipin þannig að
þau geti skilað betra hráefni.
Þetta er til að mynda unnt
að gera meb kælitönkum.
Ég er ekki að tala um
kaup á nýjum loönu- og
síldarskipum heldur endur-
nýjun þeirra skipa sem fyrir
eru. Síldar- og loðnuafurðir
eru það ódýrar að þær
standa ekki undir nýsmíð-
um. Hins vegar eru í gildi fá-
ránleg lög sem banna inn-
flutning á skipum sem eru
eldri en 15 ára. Erlendis eru
fáanleg mjög fullkomin,
endurnýjuð og hentug
15-20 ára gömul skip sem
hentuðu vel til loðnu- og
síldveiða. Þetta getum við
ekki nýtt okkur.
Ef skip stenst þær reglur
sem Siglingamálastofnun
setur um sjóhæfni, reglur
Fiskistofu um hráefnismeð-
ferð og útgerðarmaðurinn er
tilbúinn að taka áhættu
meb kaupin á ekki að skipta
máli hversu gamalt skipið
er. Þetta eru úreltar reglur.
Jón Ásbjörnsson
fiskverkandi:
Fyrst og fremst ber að
auka veiðar dagróörabáta á
kostnað frystitogara.
Þróunin er því miður sú,
að atvinnuleysi fer vaxandi
í landinu vegna þess ab
örfáir menn fá að taka
meira og meira af þeim
litla kvóta sem til skiptanna
er.
Meb gildistöku EES-
samninganna féllu nibur
tollar á ferskum og söltub-
um fiski, en þessir tollar
voru engir á afurðum frysti-
togaranna og eru ennþá
núll. Verömætaaukningin
verður engin við að frysta
fiskinn úti í sjó. Á síðasta ári
juku frystitogararnir hlut
sinn í aflanum um 35%.
Þessi óheillavænlega þró-
un er til komin vegna leik-
reglna misviturra stjórn-
málamanna. Ef hún fær að
halda áfram óhindrað endar
það meb því að allar byggðir
í sjávarþorpunum á strönd
landsins verða lagðar í rúst.
Hins vegar ættu þær að vera
grundvöllurinn í mikilli
aukningu þjóðarteknanna
sem vel er möguleg sé rétt á
spilunum haldib.
Frystitogararnir taka
bestu bitana og henda
hinu. Vegna offramboðs
hefur nú orbið verðfall á
sjófrystum flökum og sölu-
tregða í þokkabót. Á meðan
svelta aðrir markaðir fyrir
sjávarafurðir vegna skorts á
hráefni. “I
KOSTUR FYRIR SKIP OG BÁTA
Alltá einum stað:
Matvörurog hreinlætisvörurfyrirskip. Kjötá heildsöluverði.
Skipaverslunin - Sérverslun sjómanna.
NYI LISTINN KOMINN
HRINGBRAUT 121 • 107 REYKJAVÍK
SÍMI/TEL. 91-625570 • TELEFAX 91-625578
ÆGIR MARS 1994 19