Tímarit lögfræðinga - 01.12.1994, Blaðsíða 23

Ingvar Sveinbjörnsson er hœstaréttarlögmaður
og starfsmaður Vátryggingafélags Islands
INGVAR SVEINBJÖRNSSON:
ÁBYRGÐARTRYGGINGAR HEILBRIGÐISSTÉTTA
Þetta stutta erindi, sem hér er birt, var flutt á málþingi um bótaábyrgð heil-
brigðisstétta og sjúkrastofnana til upplýsingar um þá kosti, sem í boði eru að því
er varðar ábyrgðartryggingar fyrir heilbrigðisstéttir.
íslenskar heilbrigðisstéttir þurfa ekki að hafa áhyggjur af vátryggingarvemd-
inni í ábyrgðartryggingunni, sem íslensku vátryggingafélögin bjóða. Iðgjöldin
eru lág og skilmálar rúmir.
Að því er varðar bótasvið skilmálanna þá segir 2. gr. skilmála fyrir ábyrgð-
artryggingar atvinnurekstrar, að vátryggingin taki til skaðabótaábyrgðar, sem
fellur á vátryggðan vegna slyss á mönnum eða skemmda á munum vegna vá-
try^gðrar starfsemi.
A mæltu máli þýðir þetta, að bætt era mistök við framkvæmd þess starfs, sem
vátryggt er, auk ábyrgðar vegna bilana. I sjálfu sér er óheppilegt að tala um slys
á mönnum í skilmálum fyrir heilbrigðisstéttir. Það telst t.d. tæplega slys á manni
í almennri merkingu ef t.d. of seint er við brugðið vegna sýkingar í sári eftir að-
gerð. Ef um handvömm hefur verið að ræða, bætir ábyrgðartryggingin tjónið.
Fyrir utan þau tilvik, sem eru augljós, eru það í raun dómstólar, sem ákveða
bótasviðið með úrlausnum um hvað sé bótaskylt af hálfu heilbrigðisstétta. Mörg
álitaefni bíða þar úrlausnar. Á t.d. að gera meiri kröfur til hátæknisjúkrahúsa held-
ur en fjórðungssjúkrahúsa. Er gáleysismatið það sama á þessum stofnunum.
í þessu sambandi má velta fyrir sér, hvort unnt sé að gera þær kröfur til
sjúkrahúsa á landsbyggðinni, að tekin séu sýni úr sárum til ræktunar ef grunur
er um sýkingu svo finna megi rétt lyf eða nægir venjulegur lyfjakúr í fyrir-
byggjandi skyni. Rannsóknir sem þessar er oft ekki unnt að gera nema í Reykja-
vík og senda þyrfti sýni til Reykjavíkur. Ég læt þessari spumingu ósvarað.
247