Tímarit lögfræðinga - 01.12.1994, Blaðsíða 40

að þessi aðgerð yrði gerð og henni var sagt að verulega meiri hætta væri á vanda-
málum hjá henni en öðrum vegna fyrri sjúkrasögu. Dómarinn taldi að stefnandi gæti
ekki byggt bótakröfu á þeim grundvelli að læknirinn sem aðgerðina framkvæmdi hafi
ekki varað hana við afleiðingunum.
Dómi þessum var áfrýjað, en þegar þetta er ritað liggur dómur Hæstaréttar
ekki fyrir.
I dómi Héraðsdóms Reykjavíkur frá 24. febrúar 1994 er fjallað um sjónskekkju-
aðgerð. Sjúklingurinn hélt því fram að 33% af þessum aðgerðum bæru ekki árangur
og fyrir hafi komið að aðgerð hafi leitt til blindu. Þá var bent á að almennt mætti gera
ráð fyrir að óþægindi vegna tvísýni yrði tilfinnanlegri eftir því sem sjúklingur væri
eldri við aðgerð. Sjúklingurinn hélt því fram að hann hefði ekki verið upplýstur um
þetta fyrir aðgerðina og að læknirinn hafí vanrækt upplýsingaskyldu sína gagnvart
sjúklingnum. í dómnum var tekið fram að sú skylda hafi ekki hvílt á lækni að skýra
frá sjaldgæfum fylgikvillum sem ekki mátti sjá fyrir. Þá var upplýst í málinu að aðilar
hafi rætt um aðgerðina og sérstaklega hafi verið rætt um möguleikana á sýkingar-
hættu. Ekkert var hins vegar skráð í sjúkraskrá hvað aðilum fór á milli og engin vitni
voru að þeim samræðum. Þá var upplýst í málinu að sjúklingurinn hefði rætt við
nákominn ættingja sinn sem væri læknir um hugsanlega augnaðgerð og sá hefði
upplýst hana um að augnvöðvi gæti styst við aðgerð sem þessa og aldrei væri hægt að
segja fyrir um það hvemig augnvöðvi gréri eftir svona aðgerðir. Engu að síður
samþykkti sjúklingur aðgerðina og lét hjá líða að spyrja lækninn nánar út í þann þátt.
Að lokum, það er mjög mikilvægt að sú regla verði tekin upp á sjúkrahúsum
hér á landi, að sjúklingar veiti skriflegt samþykki fyrir meðferð og aðgerðum.
Ef slík regla væri tekin upp væru kostimir þeir að sjúklingar yrði betur upplýstir
um væntanlega meðferð og aðgerðir. Undirritun samþykkis myndi þá verka
hvetjandi, bæði á læknana til að veita upplýsingar og á sjúklingana til að afla
sér þeirra og spyrja nánar út í það sem í vændum væri. Það væri þá að minnsta
kosti ekki hægt að dæma sjúkrastofnanir og lækna til greiðslu bóta vegna þess
að samþykkis var ekki leitað hjá sjúklingi fyrir ákveðinni aðgerð.
264