Tímarit lögfræðinga - 01.03.1997, Blaðsíða 42

Þá hafa nokkrir héraðsdómar fallið um sama álitaefni, samanber:
Bæjarþing Reykjavíkur 15. mars 1989, mál nr. 20928/1988
Krafa var gerð um riftun á greiðslu á skuld Nesco frlf. hf. við Lauri Hemttinen sem
fram fór í desember 1987 með afhendingu á hljómtækjum.
Greiðslu skuldarinnar var rift á grundvelli 1. mgr. 54. gr. laga nr. 6/1978 þar sem
ekki var talið að afhending varnings til greiðslu á víxlum eða peningaskuldum vegna
greiðslufalls þeirra væri talinn venjulegur greiðslueyrir og stefnda tókst ekki að
sanna að þessi greiðslumáti hafi verið rik venja í viðskiptum aðila.
Héraðsdómur Reykjaness 16. sept. 1994, mál nr. E-449/1994
Verslunarfyrirtækið Mikligarður hf. var tekið til gjaldþrotaskipta 15. júní 1993.
Fyrirtækið hafði átt viðskipti við Iðnmark hf. um árabil þar sem Mikligarður hf.
hafði keypt vörar af Iðnmarki hf. og greitt fyrir þær með víxlum. í apríl 1993
komust víxlar Miklagarðs hf. í vanskil og stöðvaði Iðnmark hf. þar með alla vöru-
sölu til Miklagarðs hf. í samræmi við vöruskilmála fyrirtækisins. Þann 21. apríl
1993 tók Iðnmark hf. út rafmagnsvörur hjá Miklagarði hf. og var andvirði þeirra
skuldajafnað við víxilskuldina og því sem eftir stóð var skuldajafnað við viðskipta-
skuld Miklagarðs hf. í kjölfar þessa uppgjörs fékk Mikligarður hf. að taka út vörar
hjá Iðnmarki hf. þann 21. og 28. apríl 1993.
Fallist var á riftun á grundvelli 1. mgr. 134. gr. gþl. þar sem óumdeilt var að raf-
magnstækin voru afhent Iðnmarki hf. í því skyni að greiða gjaldfallnar skuldir
Miklagarðs hf. í því sambandi þótti ekki skipta máli hvort með uppgjörinu hafi
vakað fyrir aðilunum að skapa grundvöll íyrir áframhaldandi viðskiptum.
Héraðsdómur Reykjaness 4. okt. 1994, mál nr. E-466/1994
Verslunarfyrirtækið Mikligarður hf. var tekið til gjaldþrotaskipta þann 15. júní 1993.
Skiptastjórar höfðuðu mál og gerðu kröfu um riftun á greiðslu skuldar Miklagarðs
hf. við Almenna bókafélagið hf. sem fram fór með afhendingu á ýmsum raf-
tækjum.
Almenna Bókafélagið hf. byggði á því að vörukaupin hafi verið eðlileg. Þau haft
komið til vegna þess að um vorið 1993 hafi verið stofnaður tónlistarklúbbur á
vegum Almenna bókafélagsins hf„ en við stofnun hans hafi verið ákveðið að bjóða
þeim sem gerðust félagar að kaupa geislaspilara á kostakjörum. Mikligarður hf. hafi
orðið fyrir valinu þar sem félagið hafði flutt inn mjög ódýra geislaspilara.
Greiðslunni var rift á grundvelli 1. mgr. 134. gr. gþl. í dóminum kom eftirfarandi
fram: „Þegar til þess er litið að Mikligarður hf. stóð í mikilli skuld við stefnda er
vöruafhendingin fór fram og að sú þörf sem Almenna bókafélagið hf. hafði fyrir þær
vörur sem hann (stefndi) fékk afhentar skapaðist um svipað leyti, m.a. með stofnun
tónlistarklúbbsins, þá þykir sýnt að afhending varanna hafi eins og á stóð verið
greiðsla upp í skuld Miklagarðs hf. við Almenna bókafélagið hf. í merkingu 1. mgr.
134. gr. gþl
36