Ægir - 01.08.1999, Síða 15

SAMLEIÐ MEÐ ÍSLENSKUM SJÁVARÚTVEGI
Páll í Vísi gerði um stund hlé á löndun úr Vísisbátnum Frey og stillti sér upp á
bryggjunni í Grindavík við kör merkt fyrirtaskjunum tveimur sem nú tilheyra rekstri
fjölskyldu hans, þ.e. Vísi hf. og Búlandstindi hf. Þegar myndin var tekin var ekki til
komin nýjasta vinnslan sem fyrirtoekið á hlut í, þ.e. Fiskvinnslan Fjölnir hf. á Þingeyri.
an tók ég Báruna KE fyrir Einar Sig-
urðsson. Því næst keypti ég línubátinn
Farsæl og gerði hann út þangað til
hann sökk undan mér og í kjölfar þess
komu til kaupin á fyrirtækinu Sævík
hér í Grindavík og bát með nafninu
Vísi, sem fylgdi fyrirtækinu. Jafnhliða
komu svo Ásgeir Lúðvíksson og Krist-
mundur Finnbogason að rekstrinum
sem eigendur og saman rákum við fyr-
irtækið, sem fékk nafnið Vísir sf. og
síðar Vísir hf., og byggðum það upp.
Árið 1970 seldi Kristmundur okkur
sinn hlut en árið 1989 keyptum við
hlut Ásgeirs og þar með vorum við
orðin ein eigendur að fyrirtækinu og
höfum verið síðan," segir Páll, þegar
við setjumst niður með þeim hjónum
Páli og Margréti á heimili þeirra í
Grindavík.
Öllum hollt að kynnast
erfiðleikatímabilum
Allt frá því Vísir hóf starfsemi árið
1965 og til dagsins í dag hafa línu og
netaveiðar verið aðal útgerðarformið
og saltfiskvinnsla borið uppi vinnsl-
una í landi, ef frá er talið stutt tímabil
þegar fiskurinn var fluttur út í gám-
um. Páll heldur því óhikað fram að
betra sé að ráðast í útgerð í dag en var
árið 1965 - þrátt fyrir kvótakerfið.
„Margir þeirra sem eru að reyna að
komast af stað í útgerð í dag byrja á
því að skammta sér há laun en svelta
útgerðina og eiga því ekkert til að
byggja fyrirtækin upp. Þetta þekktist
ekki á uppbyggingarárum okkar. Þá
fóru peningarnir í að byggja fyrirtækið
upp og kröfurnar snerust ekki um
annað en hafa nóg að gera og geta
framfleytt fjölskyldunni. Menn kunna
ekki að meta velgengni í rekstri nema
þeir hafi kynnst alvöru erfiðleikatíma-
bilum," segir Páll og undir þetta tekur
Margrét.
„Okkur þótti það ekki tiltökumál að
hafa fimm börnin lítil á verbúðinni
yfir fiskhúsinu innan um innlenda og
erlenda verkamenn, sem flestir komu
frá Grænlandi og Færeyjum. Vertíðirn-
ar voru samfellt vinnutímabil og unn-
ið stærstan hluta sólarhringsins
þannig að börnin kynntust því í upp-
eldinu að vinnan var sjálfsagður hluti
af lífinu," segir Margrét.
Saltfiskvinnsla engin sæla í dag
Páll minnir á að það komi alltaf sveifl-
ur í sjávarútvegi, hvort heldur eru í
veiðum eða á mörkuðum. Hann neitar
því að það tímabil þegar gámaútflutn-
ingur var sem mestur hafi verið tíma-
bil uppgjafar í landvinnslunni. Stað-
reyndin sé einfaldlega sú að á þessum
tíma hafi komið mikil niðursveifla í
saltfiskafurðir og því hafi gámaútflutn-
ingur verið hagstæðari. Síðan hafi
þetta snúist við en af og til búi saltfisk-
vinnslan við óhagstæða markaði.
„Það er til dæmis ekkert auðvelt að
salta í dag og það eina sem heldur salt-
fiskvinnslum gangandi er að þær búi
yfir kvóta og geti nýtt hann sjálfar.
Við gætum ekki saltað fisk og keypt
eingöngu af mörkuðum - afurðaverðið
stendur ekki undir slíku. En svo kemur
aftur timabil þegar meira fæst fyrir
saltfiskafurðir og þannig gengur þetta
og hefur alltaf gert. Ég hef horft upp á
menn hlaupa úr einu útgerðarforminu
í annað og úr einu vinnsluforminu í
annað en hjá okkur í Vísi hefur alltaf
verið byggt á gamalgrónum útgerðar-
og vinnsluháttum og þolinmæðin
hefur ráðið ferðinni. Sú stefna hefur
reynst okkur vel," segir Páll.
„Vil ráða þar sem ég er!“
Páll segir að með árunum hafi Vísir
vaxið úr grasi og fyrirtækið aukist að
umfangi. Hann fer ekki leynt með að
hann hafi sett sér að byggja upp fyrir-
tækið til að börnin gætu tekið við,
enda fóru synirnir tveir á sjóinn þegar
þeir höfðu aldur til og tóku af fullum
krafti þátt í rekstrinum. Þó dæturnar
ÆCm 15
Jóhann Ólafiir Halldórsson