Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Síða 13

13
aftur á móti vildu margir af Gyðingum í dreifingunni, og þá
einkum þeir, sem í Alexandríu bjuggu, alls ekki fallast á
þessa skoðun. Þeir héldu því fram, að andinn væri sistarfandi,
og' því gæti jafnan komið rit, er þess væri verð, að komast í
ritsafnið. Þeir vildu því ekki „loka“ safninu og höfðu i því,
auk þeirra hóka, sem voru í ritsafni Heima-Gyðinga, nokkur
rit, sem vér nú þekkjum undir nafninu apokrýfar bækur
Gamla-testamentisins.
Gyðingar í dreifingunni skyldu ekki liebrezku og urðu þvi
að nota gríska þýðing. Var þýðing sú kölluð Sjötíu manna þýð-
ingin ( á útlendum málum Septuaginta, oftast skrifað LXX)
og var liún talin innhlásin og jafngild frumtextanum, líkt og
rómverska kirkjan telur latnesku hihlíuna jafngilda frum-
textanum. Þessi gríska hiblía varð margsinnis áhrifameiri en
lielmezka biblían, sakir þess, að hún breiddist út um öll lönd,
þar sem Gyðingar fóru og breiddu út trú sína.
Þessi griska hihlía með apokrýfu hókunum varð nú biblía
kristinna manna. Hún var talin fullkomlega innblásið guðs
orð, og gat engum dottið í liug að auka þar við. Þetta var sú
heilaga ritning, sem Páll postuli vitnar til i prédikun sinni og
hréfum. Orðið y.vgtog (drottinn), sem þar er haft í stað Jalive,
var nú heimfært til Krists og öll Biblían lesin með þeirri vissu,
að hún henti til þeirra tíma, er nú voru upp runnir með komu
frelsarans. Svo gersamlega lögðu kristnir menn þessa hihlíu
undir sig, að Gyðingarnir komu sér upp nýrri þýðing ritn-
ingarinnar, og eftir það er LXX einkaeign kristninnar.
Þörfin á nýju ritsafni.
Fyrst í stað hlaut þetta, að kristnir menn höfðu í höndum
innblásna ritning, að bægja þeirri hugsun frá, að koma upp
nýju ritsafni. En brátt varð þess þó varí, að starfandi voru
öfl, er ýttu fast á eftir þeirri þróun, sem smámsaman leiddi til
myndunar Nýja-testamentisins. Og þá varð einmitt gjrðing-
lega ritsafnið til þess að gera þessa hugmynd alla skýrari og
ákveðnari.
Hér gat þó verið um margar leiðir að ræða, og upphaflega
virtist sú leið, sem farin var, vera einna ólíklegust. Kristnir
menn áttu heilaga ritning. Gátu þeir ekki verið ánægðir með
það? Þessi ritning hafði nægt Jesú sjálfum. IJún virtist ó-
tæmandi lind, eins og Páll postuli sýndi í prédikun sinni og
hréfum. Hann gat jafnan fundið þar sannanir og skýringar.
Ef erfiðleikar mættu, mátti jafnan gripa til óeiginlegrar skýr-