Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Síða 165
165
TT> ýAjC&O vWe m1V
rf> JoKÍr?Vv"‘fíi
ýwrj.''V'frOYfN rý
'T$z Sf~BTf ^Y?
íí
v'-
, xsjlhk-
v .-j|k y i
n '1. ý«q
tíír1/-^?-xro^. vj
f*urÁ r'>/ ^c-nef i TOYYY^Y?^TroY
f'A^vrt) c'A>Y2b,’ /c c>f) ''Atoyo p) <'öí-m
tin&eS»£ ,£.T-“'.reH Yii^c«o^'r'-'.rtí*-i
ýly y '■"".. Æ
V':i-
~\}p:'. ,^c!~^rt>^ A\ ’tyyrh-j'"x \j*ákp>p J»-s*A>
C-í ,5-> *)f vt
■Oof->
Papyrus frá 4. öld, af upphafi Rómverjabréfsins, 1. kap. 1.—7. vers. (Úr Sk.-Pet.:
Hvorledes blev N. T. til).
sóknanna er einmitt það, að brúa þetta djúp, sem þarna ligg-
ur milli frnmritanna og elztu og beztu skinnhandritanná.
Eitt af því, sem hér kcmur til greina er ofsóknirnar gegn
söfnuðunum. I þeim var vanalega reynt að eyðileggja trúar-
ritin, og þá var hœtt við, að einmitt þau bandritin jrrði fyrst
fyrir leitarmönnum, sem söfnuðirnir notuðu opinberlega, en
það liafa að jafnaði verið vönduðustu og beztu handritin.
Hin, sem einstakir jnenn bjuggu sjálfir til, hafa betur fólg-
izt, og er enginn vafi, að meira og minna í handritum vorum
er komið frá slíkum fljótvirknislega gerðum handritum ein-
stakra manna. Verður af þessu augljós hinn mikli munur,
sem vera hlýtur á hinum beztu og hinum lökustu handritum,
jafnvel þótt svipuð kunni að vera að aldri. Það er ekki lít-
ill munur, hvort papyrustíminn er brúaður af einka-hand-
ritum, ef til vill hverju eftir öðru, eða af einu vönduðu hand-
riti, gerðu handa merkum söfnuði af æfðum ritara eftir
sjálfu frumritinu.
Það að öll rit um þessar mundir, eða að minnsta kosti
Jang flest, vorn í rollum, bætir ekki heldur fyrir textanum.
I rollunni var svo langt um erfiðara að bera saman. í bók
er hægt, svo að segja fyrirhafnarlaust að slá upp þeim stað
sem óskað er. En í rollu er það mjög óþægilegt, og iiæstum