Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Side 226
226
einkennilegt fyrirbrigöi, og virðist benda á, að sá texti
hafi verið æði lengi að ryðja sér til rums á afskekktum
stöðum.
Cod. p. Þetla lilla handrit fannst fyrir ekki löngu síðan. Það
er talið frá 13. öld, og' er nú í París. Það er einkennilegt, að
það ljefir Vulgata texta nema í nokkrum hluta Post. og' alm.
bréfunum. Á þessum köflum er ævagamall texti, sem sumir
halda að sé forn-spánskur. Halda menn jafnvel, að hann sé í
rauninni upprunalega Afríku-texti og hafi verið notaður af
Ágústínusi.
Af Evróputexta Pálsbréfa munu merkastir latínu textar
tveir, í liandritum, sem liafa einnig gríska texta. Annar er í
Cod. Claromontanus (D2), d. Hefir áður verið rætt um það
handrit. En latneski textinn er hér allmerkilegur og liefir
verið sannað, að hann er nákvæmlega eins og sá texti, sem
Lucifer frá Calaris notar.
Hinn textinn er í Codex Boernerianus, G3, g'., skrifaður þar
milli línanna í gríska stórstafabandritinu. Hann er skyldur
latneska textanum í F;. (Codes Augiensis), f., og eru báðir
allmjög blandaðir Vulgata-texta, f þó talsvert meira. En að
svo miklu leyti sem forni textinn hefir haldizt, er hann mjög
forn, sennilega frá 4. öld, og er líkur texta þeim, sem Ambro-
siaster notar (um 375, í Rómaborg).
Af almennu bréfunum má nefna: Codex Corbeiensis, ff.
Hefir aðeins Jakobsbréf af ritum Nýja-testamentisins, en
auk þess Barnabasarbréf (einstæðan latneskan texta af því
riti) og tvær ritgerðir aðrar. Það er nú í Pétursborg. Iland-
ritið er frá 9. eða 10. öld, en hefir (þó nokkuð blandaða Vul-
gala-texta) mjög sérkennilega leshætti, sem sumir hahla að
stafi frá 3. öld. Þar er t. d. lesháttur i Jak. 2, 25: Exploratores
ex XII tribus filiorum Israhel, sem livergi er til annarsstað-
ar. Til eru og leshættir sameiginlegir við Vaticanus, B, og'
má telja þá mjög örugga vegna þess að handritin virðast
annars vera al-óskyld. Það bendir og á háan aldur og er
mjög óvenjulegt, að sjá þetta kanóníska rit vera bér í liand-
riti með al-ókanónískum ritgerðum, og getur varla stafað af
öðru en þvi, að bréfið liafi þá ekki verið búið að ná viður-
kenning.
Opinberunarbókin er til í þrem forn-latneskum liandrit-
um, og er ekki ástæða til þess að fara um þau orðum sérstak-
lega.
Loks má nefna hér eitt rit, sem er nokkuð sérstælt, en