Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1933, Blaðsíða 58

54
voru settar, þegar Þýzkaland gekk í bandalagið 1926, svo að
væntanlega getur ráðið nú ekki tekið Þýzkaland eitt út úr og
sett því reglur um herbúnað sinn, úr því að það var ekki gert
strax, er Þýzkaland gerðist meðlimur þess.
2. Ábyrgð á Iandamærahelgi félaga Þjóðabandalagsins og
pólitisku sjálfstæði gegn utan að komandi árásum, samkvæmt
10. gr. sáttmálans. Sjá II. B. 1. að framan og 20. gr.
3. Skyldur um friðsamlega lausn deilumála. Hér er átt við
skyldurnar eftir 12., 13., 15. og 17. gr. sáttm. Má um þessi at-
riði vísa til II. B. 3. að framan og til 22. gr. að neðan.
4. Um skyldu félaga til að iaka ])átt í þvingunarráðstöfun-
um gagnvart aðilja, sem brotið hefur þær skyldur, sem hon-
um eru á lierðar lagðar með 12.—15., sbr. 17. gr. sáttmálans,
má vísa til II. B. 3 að framan og til 24. gr. að neðan.
5. Þá skal bver bandalagsfélagi senda skrifstofu þess samn-
inga þá, er liann gerir við önnur ríki, til skrásetningar og birt-
ingar, samkvæmt 18. gr. sm. Viðurlög við brotum á þessari
skyldu eru ekki önnur en þau, að samningur, sem ekki er
þannig farið með, á ekki að ganga í giidi. Svo hvílir sú skylda
á öllum félögum bandalagsins, að nema úr gildi alla þá samn-
inga, er þeir kynnu að hafa gert liver við annan og ósamrím-
anlegir eru fyrirmælum sáttmálans, svo og að gera enga slíka
samninga framvegis, livorki sín á milli né við aðra, 20. gr. sm.
6. Auk þessa leggur sáttmálinn ýmsar skyldur á herðar fé-
lögum bandalagsins, er varða mannúðar- og menningarmál.
Það hlýtur fyrst og fremst að vera skylda hvers félaga, að
halda við hjá sér því menningarástandi yfirleitt, sem var
nauðsynlegt til inntöku í bandalagið í öndverðu. Bandalags-
félagi hefði t. d. hrotið þá skvldu, ef hann léti við gangast hjá
sér fjölkvæni, þrælahald o. s. frv. En þar að auki eru félag-
ar bandalagsins skyldir til að hlynna að ýmsum menningar-
málum og stuðla að afnámi siða eða laga hjá öðrum, er
brjóta bág við réttarvitund siðaðra manna og siðferðishug-
mundir þeirra. Hér tii má nefna fyrirmælin i 23. gr. sáttmál-
ans. Samkvæmt a-lið greinarinnar skuldbinda handalagsfé-
lagar sig til að tryggja vinnandi fólki hjá sér sanngjörn og
mannúðieg kjör og stuðla að hinu sama i löndum þeim, sem
þeir hafa verzlunar- og iðjusamband við, og samkvæmt b-
lið s. gr. til að fara mannúðlega með innfædda menn í þeim
lendum, se.m eru eða verða undir valdi þeirra. Þetta getur
fyrst og fremst átt við þá félaga bandalagsins, sem það felur
mandöt samkvæmt 22. gr., en það tekur einnig til allra ann-