Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1933, Blaðsíða 76
72
eða erindi, er koma frá einstökum meðlimum bandalagsins,
lieldur og' skýrslur og tillögur hjálparstofnana bandalagsins
og' nefnda, svo sem heilbrigðisstofnun þess, mandatanefnd-
inni o. s. frv. Nefndirnar gefa álit um málin og gera tillögur,
sem svo eru ræddar og ályktaðar á þinginu.
4. Fulltrúar taka til máls eftir réttri röð og' ákvörðun for-
seta. Takmarka má umræðutíma, og finna má forseti að, ef
menn víkja um of frá umræðuefni, og getur liann jafnvel
tekið af þeim orðið. Forseti og framsögumenn nefnda mega
tala eftir þörfum til að svara árásum og skýra tillögur sínar
og nefndanna. Sama er um meðlimi ráðsins. Hver fulltrúi
getur gert tillögu um að slíta umræðum þegar í stað. Að eins
tveir ræðumenn geta fengið að taka til máls til að andmæla
slikri tillögu. Forseti ber tillöguna svo undir atkvæði og ræð-
ur þá meiri bluti atkvæða. Þingfundir eru venjulega haldnir
í heyranda liljóði, þannig að menn fá aðgangskort hjá fram-
kvæmdarstjóra. Þingið getur þó ákveðið, að fundur skuli
vera baldinn fyrir lokuðum dyrum, en álvktanir bans eru þá
birtar á opinberum fundi.
5. Þingmálið er bæði enska og franska. Ræðumenn geta
talað á livoru þessara mála, sem þeir vilja, en ræður eru
jafnliarðan þýddar af öðru málinu á liitt af þýðendum skrif-
stofunnar og á bandalagsins kostnað. Öll skjöl, þar á meðal
nefndarálit, tillögur o. s. frv., skal prenta bæði á ensku og
frönsku. Hei.milt er fulltrúum að tala á öðrum málum, svo
og að prenta skjöl, er þeir leggja fvrir þing eða nefndir, en
þá verða þeir að kosta þýðingar á ræðum og skjölum og
prentunina á frummálinu.
6. Frumvörp og tillögur skulu prentuð og þeim útbýtt,
venjulega ekki siðar en kvöldinu áður en þær eiga að koma
til meðferðar í þinginu. Tillögu má bera fram um frestun
máls eða afgreiðslu með rökstuddri dagskrá, svo og breyt-
ingartillögur, og er með allar slíkar tillögur farið með svip-
uðum bætti og á löggjafarþingum tíðkast. Samkvæmt 1. mgr.
5. gr. sm. er það aðalreglan, að einróma samþykki þingsins
þarf til þess, að lögleg álvktun verði gerð, þar sem ekki er
öðruvísi ákveðið í sáttmálanum. Gildir regla þessi ekki að
eins um aðalákvörðun í máli, heldur einnig um breytingar-
og viðaukatillögur, um tillögur til frávísunar máls, frestun
þess o. s. frv. Þvkir reglan eðlileg frá því sjónarmiði, að full-
valda ríki verði ekki bundið við vilja annara aðilja en sjálfs
sín, og' því eigi meiri hlutinn almennt ekki að geta bundið