Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1933, Blaðsíða 80
76
anna leiðir af sér ákvörðun teknanna, en liún leiðir aftur
af sér ákvörðun á uppliæð hverrar einingar, er liver félagi
skal greiða til bandalagsins. Með slikum ákvörðunum er
því i raun réttri ráðstafað fé hvers handalagsfélaga. Hver
þeirra liefur gengið i félagsskapinn á grundvelli almennu
reglunnar i 1. mgr. 5. gr. sm., og verður því ekki bundinn við
fjárhagsáætlunina, nema hann og allir aðrir félagar sam-
þykki hana eða greiði að minnsta kosti ekld mótatkvæði.
Þessi regla er sýnilega ekki liættulaus, því að eftir lienni
getur liver einstakur félagi synjað bandalaginu um „fjár-
lög“, og' þar með svift það möguleikanum til að starfa. í
framkvæmdinni hafa menn auðvitað séð þetta glöggt. Þótt
félagi liafi verið mjög óánægður með ákvörðun um fram-
lög sín til bandalagsins, hefur liann ekki viljað greiða mót-
atkvæði, hefur ekki viljað taka á sig' ábyrgð á því, að banda-
lagið yrði óstarfliæft vegna vöntunar „fjárlaga", heldur liald-
ið sér frá atkvæðagreiðslu. Um brevtingartillögur við „fjár-
lögin“ hefur þar á móti verið raunverulega vikið frá aðal-
reglunni um einróma samþykki, eins og getið verður síðar
(Sjá 17. gr. II. 2.).
Atkvæðagreiðsla á þinginu getur farið fram með tvennum
liætti: Með nafnakcilli eða án þess. Nafnakall skal allt af hafa,
nema þingið mæli öðruvísi. Ef nafnakall er ekki haft, standa
fulltrúar upp í sætum sínum, þeir er atkvæði greiða, en hinir
sitja. Atkvæðagreiðslu með nafnakalli má liaga með tvennu
móti. Annað livort er nafn liverrar fulltrúadeildar kallað
upp, og sá úr henni, sem greiðir atkvæði, segir „já“ eða „nei“
eða „greiði ekki atkvæði“. Eða hverri fulltrúadeild eru fengn-
ir tveir seðlar, annar rauður, en liinn blár, hvorttveggja með
nafni viðkomandi aðilja. Þeir, er greiða já-atkvæði, skila
rauðu seðlunum i þar til gerða krukku, en hinir þeim bláu.
Ef jöfn verða atkvæði með og móti, og mál skal afgreiða með
meiri liluta atkvæða, skal aftur greiða atkvæði á næsta fundi.
Ef þá verða enn jöfn atkvæði, er tillaga fallin.
Það hefur orkað nokkuð tvímælis, livort fulltrúi ætti að
greiða atkvæði samkvæmt skoðun sjálfs sín á máli eða sam-
kvæmt fvrirlagi þeirrar stjórnar, sem hann er fulltrúi fyrir.
Með því að málaskrána skal senda aðiljum 4 mánuðum fvrir
þingsetningu, er séð fvrir því, að þeir fái kvnnt sér þau mál,
er til meðferðar eiga að koma. En þetta er þó ekki einlilítt,
þvi að bæði kann margt að koma fram í máli á þinginu, sem
aðilja var þá ókunnugt, og svo geta ný mál komið með skönnn-