Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1938, Blaðsíða 43

-11
ýmsar erlendar bækur til grundvallar við kennsluna. í sið-
fræði skipti hann einnig nokkuð um kennslubækur. En liægt
og liægt færðist kennsla hans bæði i þessum kennslugreinum
hans og öðrum i það horf, að hann veitti sem mesta fræðslu
í fyrirlestrum. Þannig eignaðist hann smám saman mjög
mikil drög að kennslubókum í fræðigreinum sínum og hafði
í hvggju að vinna að útgáfu þeirra, ef lieilsa hans og aðstæð-
ur leyfðu. Auk trúarsögu Nýja testamentisins samdi hann
og lét prenta þessar bækur, sem allar liafa að meira eða
minna leyti verið notaðar við kennslu í guðfræðisdeildinni:
1. Opinberunarrit síð-gyðingdómsins.
2. Fimm höfuðjátningar evangelisk-lúterskrar kirkju, með
greinargjörð um uppruna þeirra.
3. Samanburð Samstofna guðspjallanna.
Hann var ástsæll af nemendum sínum, og bar margt til
þess. Hann lagði mestu alúð við kennslu sína, og mun það
aldrei hafa komið fyrir, að hann færi í kennslustund án
þess að liafa búið sig rækilega undir liana. Engum nemenda
hans gat dulizt það, hversu hann kostaði kapps um að vanda
þeim veganesti og láta þá hafa fræðslunnar sem mest not.
Kennsla hans var öll ljós. Hann þaulhugsaði það, sem hann
ætlaði að segja, og skipaði því niður vel og skilmerkilega og
af vísindalegri nákvæmni, hvað eina átti að koma í réttri röð
og á sínum stað. En mest var vert um náin persónuleg kynni
af honiim, og þeirra áttu allir nemendur lians kost. Honum
var það ekki nóg að veita þeim fræðslu, lieldur vildi hann
blása ,þeim i brjóst meiri kærleika til kristni og kirkju og
ala þá þannig upp til þess að vinna því málefni, sem honum
var helgast og hjartfólgnast. Hann hafði í því skyni með þeim
fundi til þess að ræða um andleg mál, að jafnaði einu sinni
í mánuði öll árin, sem hann var háskólakennari. Flestir
fundanna munu liafa verið haldnir á heimili lians. Því betur
sem nemendur lians kvnntust Iioniun, því meir elskuðu þeir
bann og virtu. Hann varð flestum þeirra meira en kennari,
liann varð þeim eins og eldri bróðir eða faðir. Hann rétti