Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1938, Blaðsíða 92
90
líf hans síðar meir með því að snúa. áhugamálum hans,
sem öll vorn næsta eðlileg, upp i áform og úrlausnarefni,
sem opnuðu liuga lians fyrir ýmsu og skerptu skilning hans,
auk þess sem þau veittu. honum bæði æfingu og áhuga á
ýmsum greinum. En alclrei fékk liann neina sérstaka hug-
mynd um, að verið væri að ala hann upp með þessum hætti.
Eitthvert hezta ráðið, sem við beittum, var að fara með
hann sem því næst fullorðinn mann og félaga. Sá virðuleiki,
sem kom fram hjá honum, er hann var að sýna leikbræðr-
um sínum og skólabræðrum hnattlíkan sitt og smásjá, sann-
færði okkur foreldra Iians um, að til er í sálarfari sérhvers
barns einhver sj álf svirði ng, sem foreldrum hættir þó
oft við að misbjóða með ódýrum og' gagnslausum leikföng-
um og glingri. Því ákváðum við nú að gefa Jóni, þegar við
hefðum ráð á þvi, eitthvað, sem um munaði. Og er hann
l)að okkur um verkfærakassa, gáfum við honum heila kistu
með fullorðins verkfærum í. Þetta jók mjög á virðingu Jóns
fyrir góðum verkfærum, enda margborgaði hann gjöfina
með viðgerðum sínum.
Um næstu jól reittum við nægilega miklu saman til þess
að kaupa handpressu handa Jóni og pokkuð af prentstýl
af ýmsum gerðum. Og mikill var Ijóminn í augum lians vfir
þessari gjöf. Datt mér þá i lnig, að fvrir utan hið uppeldis-
lega verðmæti gæti Jón ef til vill unnið sér eitthvað inn með
þessn prentverki sínu. Eg stakk upp á því, að við stofnuð-
um í félagi smá-prentsmiðju, til þess að prenta hitt og þetta
smávegis fyrir fólk úr nágrenninn. En þetta útheimti nokk-
ur fleiri tæki, pappir, spjöld og þessháttar. Ég lét fé af
hendi rakna til þessa, og við gerðumst félagar i fvriríækinu,
cn liann framkvæmdastjóri og prentari.
Til þess að innræta Jóni muninn á liöfuðstól og rekstrar-
fé, gáfum við út hlutabréf og stofnuðum hlutafélag. Ég dró
upp einfalda fyrirmvnd að hlutabréfi, en Jón prentaði, og svo
skiptum við hlutabréfunum okkar i milli. Ágóðanum deild-
um við jafnt' á milli okkar. En það áskildi ég, að jafnan
vrði lagt nokkuð fé við höfuðstól fyrir fyrningu og endur-
nýjun stýls og verkfæra. En þyrftum við ó peningum að
halda til kaupa á pappír, spjöldum og öðrum vörum, sýndi
ég honum fram á, að það, sem lil þess færi, væri rekstrarfé.
Þegar þess þurfti, lánaði ég sem banki upphæðina í bili,
en beimtaði jafnan kvittun hjá Jóni með skuldbindingu
um að greiða þetta á tilteknum gjalddaga. Með þessu vildi