Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1973, Blaðsíða 39

Ræður rektors Háskóla íslands
37
og hefur sú tala hækkað síðan í rúm 1100.
Rekstrargjöld næsta árs eru áætluð rúm-
iega 150 milljónir króna, en fjárfestingar
90—100 milljónir.
Tölur eins og þessar beina huganum fram
á við til vandamála, sem sigra verður. Sé
litið um öxl blasir við hið liðna, hvernig þá
var glímt við vandamálin og þau sigruð,
vandamál liðin, sem í raun réttri voru engu
minni en þau, sem nú er átst við. Skilyrði
hins liðna tíma voru vart hagstæðari en þau,
sem nú er búið við.
Hús er nú senn að verða fullgert á lóðinni
milli aðalbyggingarinnar og Nýja-Garðs, og
er þegar hafin kennsla í nokkrum stofum.
Vonandi er, að hús það hljóti brátt staðfest,
þokkalegt heiti.
Hús sunnan og vestan loftskeytastöðvar-
hússins gamla mun og væntanlega brátt
verða tilbúið fyrir eðlis- og efnafræði-
kennslu. Hús þetta er 1. áfangi í því mikla
verki að koma upp kennsluaðstöðu einkum
fyrir verkfræði- og raunvísindadeild.
Samtímis þessu er og verið að undirbúa
hús ætluð læknadeild og tannlæknadeild. Er
nokkur raun til þess að vita, að læknadeild
hefur oftast nær mætt afgangi af ýmsum
ástæðum. En við svo búið má vart sitja
lengur, þar sem læknaekla virðist nú vera
fyrir hendi.
Samtímis er og verið að leita ráða til þess
að ráða bót á brýnustu þörfum á sem hag-
kvæmastan hátt fyrir heildina, en eigi er
nnnt að gera öllum til hæfis. Takist þær
ráöagerðir, sem verið er að kanna og undir-
húa, mun innan fárra mánaða létta mjög á
því fargi, sem þrúgar Háskóla íslands nú, og
væri það vel.
Þegar horft er fram á við, er horft „eins
°g í skuggsjá, í óljósri mynd“. Þó finna það
nhir, að breytinga er von, enda breytinga
þörf. Reglugjörðin sjálf er orðin mjög svo
sundurleit og jafnvel stefnulaus. Reglu-
gjörðin á að vera viti, sem beinir vegfar-
andanum í rétta höfn, en ekki steinrunnið
nátttröll er kremur og kvelur. Háskólinn á
að ala upp og leiðbeina ungu fólki, laða og
kalla fram það besta, sem í því býr. Og
minnist þess, að ungt fólk í dag hefur meiri
þroska og þrótt en áður fyrrum. Það
verður að taka tillit til þess, unga fólkið á
heimtingu á því. Háskóli íslands ber engan
kinnroða vegna stúdenta sinna. Peir eru á
margan hátt máttur hans og megin, og þeir
munu landið erfa. Framkoma þeirra í ýms-
um erfiðum hagsmunamálum hefur verið
prúðmannleg og rökföst, þeim og stofnun-
inni til sóma.
En kennendurnir vinna sín verk á margan
hátt við lakari skilyrði en tekist hefur að
skapa stúdentum, og þeirra verk má eigi
vanmeta. Launakjör sumra eru enn óaf-
greidd, og er það hneisa, svo og próf-
dómara. Þóf það verður að fá snaran endi,
því ella er varla von, að ætlast megi til
kennslu af þeim til lengdar eða prófstarfa.
Og hvað verður þá um prófin, sem í vor
reyndust vera um 3200? Hér er snöggur
blettur í kerfi háskólans, sem verður að
grandskoða betur til endurbóta.
Skrifstofu háskólans er verið að styrkja,
og ríkir náin og góð samvinna milli ríkis-
valds og háskólans, sem fremur hefur orðið
til að styrkja sjálfstæði hans, þótt hann hins
vegar sé órofa hluti af þjóðfélaginu, samfé-
laginu sjálfu, og er það gott á meðan svo
helst.
Próunin er svo ör, að brjóta verður í blað
og geta þess einvörðungu, að í kennaraliðið
hafa bætst tíu aðjúnktar, átján lektorar, níu
dósentar, tíu prófessorar og einn gistipró-
fessor. Tveir lektoranna eru útlendir, ráðnir