Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1985, Blaðsíða 141

íþróttahús háskólans
139
sem hann hafði staðið fyrir á lifnaðarhátt-
um unglinga á aldrinum 13-15 ára, þar sem í
ljós kom að unglingar, sem iðkuðu reglu-
lega íþróttir, neyttu miklu síður vímuefna
en jafnaldrar þeirra sem stunduðu ekki
neinar íþróttir. Vakti þessi niðurstaða sem
og ýmislegt annað í fyrirlestri prófessors
Þórólfs mikla athygli.
Ráðstefnan og Norðurlandameistara-
mótið þóttu takast vel og vera hin besta
landkynning.
Iþróttafélag stúdenta kemur einnig fram
íyrir háskólans hönd í alþjóðasamskiptum
stúdenta og hefur verið fullgildur meðlim-
ur í FISU (Fédération International du
Sport Universitaire) frá árinu 1972.
Eins og áður hefur komið fram í Arbók
Háskólans hefur þátttaka okkar íslendinga
1 þessu alþjóðasambandi verið fyrst og
íremst á sviði keppnisíþrótta, en heims-
meistaramót eru haldin annað hvert ár í
sumar- og vetraríþróttum.
Vetrarleikarnir 1983 voru haldnir í Búlg-
aríu, og kepptu þar Einar Úlfsson, Kristinn
Sigurðsson og Helgi Geirharðsson, allir við
nám í verkfræði. Læt ég fylgja frásögn Ein-
ars af ferðinni og keppninni.
A sumarleikunum í Edmonton, Kanada,
1983 átti ísland óvenjumarga keppendur,
Þfjá frjálsíþróttamenn og einn sundmann.
Einar Vilhjálmsson varð 4. í spjótkasti,
Oskar Jakobsson varð einnig í 4. sæti í
kúluvarpi og komst í úrslit í kringlukasti,
°g Oddur Sigurðsson náði 12. besta tíma 50
keppenda í 400 m hlaupi. Ingi Þór Jónsson
keppti í 100 m og 200 m skriðsundi og í 100
m baksundi. Hann varð 21. íbaksundi, 19. í
200 m og 31. í 100 m skriðsundinu af um 40
keppendum.
, 1985 fóru vetrarleikar fram í Belluno á
Italíu. Þar kepptu Helgi Geirharðsson og
Tryggvi Þorsteinsson (báðir úr verkfræði)
°g Ornólfur Valdimarsson (læknisfræði).
Ornólfurvarð 60. ogTryggvi 63. ístórsvigi,
en Helgi lauk ekki keppni. Um 100 kepp-
endur tóku þátt í mótinu.
Sumarleikar 1985 voru haldnir í Kobe í
Japan. Ætlunin var að senda tvo af okkar
bestu frjálsíþróttamönnum þangað, Einar
Vilhjálmsson og Odd Sigurðsson. Voru
miklar vonir bundnar við Einar, sem var
orðinn heimsþekktur íþróttamaður og
hafði þá um sumarið unnið á hverju stór-
móti á fætur öðru. Var talið öruggt að hann
ynni til verðlauna, jafnvel að hann yrði
heimsmeistari. Sá draumur rættist ekki því
aldrei kom Einar til Japans (sjá síðar).
Oddur stóð sig með prýði. Hann varð
annar í undanrásum, en komst ekki áfram
úr milliriðli þrátt fyrir góðan tíma, 46,88
sek., sem reyndist 14. besti tími þeirra 47
hlaupara sem kepptu.
Það voru mikil vonbrigði að Einar skyldi
ekki komast til Kobe eins og til stóð, því ég
var búinn að undirbúa komu hans á sér-
stakan hátt, sem hefði vakið mikla athygli á
honum og íslandi ef hann hefði komið. Til
gamans læt ég fylgja kafla úr bréfi til Ól-
ympíunefndar íslands, þar sem segir frá
þessum undirbúningi og hvers vegna Einar
hætti við Japansferðina:
„Eins og menn muna var Einar mjög
upptekinn við keppni á stórmótum í
Evrópu (Grand Prix) á þeim tíma og ætlaði
þess vegna að verja sem stystum tíma til
Japansferðar. Hann ætlaði að gista í
Moskvu á leiðinni og koma daginn fyrir
spjótkastskeppnina til Kobe. En svo
óheppilega vildi til að „spjótið“ hafði verið
flutt fram um einn dag frá upphaflegri
keppnisskrá, svo að samkvæmt ferðaáætl-
un Einars hefði flugvél hans lent á Osaka-
flugvelli aðeins tveim tímum fyrir keppni.
Þaðan var hins vegar um klukkutíma akst-
ur til leikvangsins í Kobe, þar sem keppnin
átti að fara fram.
Þegar mér varð þetta ljóst sá ég að gera
varð eitthvað róttækt til þess að tryggt væri
að Einar kæmist í tæka tíð. Setti ég mig því
strax í samband við framkvæmdastjórn
leikanna, sem lofaði að gera allt sem í
hennar valdi stæði til þess að Einar kæmist