Alþýðublaðið - 06.07.1923, Blaðsíða 4

%

er ver, að oít verður dráttur á
skuidarskilum meir ea skuldar-
stofnandi gjarnan viidi. Margir
menn hafá allan vilja á því að
borga skuldir sínar, og þeir
hinir sömu gera það fyrr.eoa
síðar. —
Vitanlega segja skuldkröfu-
mennirnir — að minsta koati
þeir harðdraogari —, að ekki
sé gott að byggja á »moral«
manna í þessu efni og ekki
hægt að vita, hvort dráttur á
skuldigreiðslum stáfi af getu-
leysi eða viljaleysi skuldunauts.
Ég ■ hygg, að færri mönnum sé
svo varið, að, þeir vilji svíkja t
undan merkjum með greið.siu á
skuldum, sem þeir hsta siofoað.
Hver ærlegur 'maður hefir á-
byrgðartilfinuingu fyrir skuldum
sínum; svo á og hinn málsaðiii
engu síður að gæta alirar sann-
girni og mannúðar gagnvart
skuldunaut sínum, — sýna ávait
hreinan og fyllilega ábyggilegan
reikning og vera’sem liðlegast-
ur í innheÁmtu. Frekjulegar kröí-
ur gera sjaldnast annað að verk-
um en teíja og spilla fyrir, að
skil verði gerð.
5>að var einmitt þessi hlið
skuldheimtunnar, er ég vildi með
örfáum orðum minnast á.
Þess gerast nú dæmin, að
þegar menn hafa ekki geteð
borgað og sknld er orðin á lang-
inn dregin, að skuldhaimtu-
meun koma með reikDÍnginn
einn góðan veðurdag heim til
skuldunauts og krofjast þess, að
»samið sé um skuldiuat, og er
það í fljótu bragði skki nema
meiniaust, enda munu sumir und-
irrita þessa samninga í algerðu
hugsunarleysi. — En gæti menn
betur að, þá sjá þeir, að hér er
.verið að ieggja íyrir þá það net,
er þeir munu trauðia losa sig
úr, jafnvel þótt þeir geri fuil
skuldarskil. — Með ísamning-
um< þessum, eða réttara sagt
skuldbindingum, er svo til ætl-
ast, að menn iaumist að því að
skrifa undir málshótun eða ef
til vill málshöfðun á sjálfa sig.'
Og úr þvi þeir menn, er eiit-
hvað kynnu að lána mönuum í
viðskiitalífinu, eru komoir á það
lagið að krefja menn þannig
með hörku og harðfylgi — jafn-
yel ura fárra króna skuld —, j
þá muuu þeir haida áiiarn úpp- (
Mjólkiir- oii bralÖ'SÉflliúð
ríiiimiiiHiliínuiiiiiiiHÍiiMiinmuuiiiniiminiílIilftTiliiiiiiiiiujiiiiiniTiMiiBiiihiiHiMmiiittiiXimiiiHiiiiiiiiitMHlmi
isii ii n i 1 ti it i ilfii’i > i it flin i
m
m
vei?!5!»F ©pmuð laugaFdaglBBa 7. jþ., sis„
í 'Bæekkiataolti við BFæðpa’feoffgaffgtíg.
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm m
m
m
m
m
m
m
m
gvalla

■
PaEstlð fíiP í tíma. Símí 581, tvæi» líaiss*.
H 00HHEHHHE3HHSHHEHHHEEÍH0EIH U
tsknuar hætji án þess, að brýn
ástæða sé til. Svo mun þá að
iokum fara, að hinar harðsnúnu
skuldbindipgar verða báðum
máíspörtum tii ógagns, og hót-
anir um máishöfðun út áf smá-
vægilegum skuidum-munu veikja
og lama hið frjálsa viðskiltalíf.
Steinn.
ísIandsíiróíSð. í gævkveldi var
næstsíðasti kappieikurinn á mót-
ínu, voru það féiögin Vaiur og
Víkingur, sem sky!du gera út um
það, hvort þeirra teidist nr. 4 í
röðinni. .Lauk því svo, að ekki
varð út um það gert, þvi einu
marki náði hvoti iéiag hjáhinu,
— skilja því jö n eins og á síð-
asta móti. f kvöld kl. 9 keppa
Fram og K. R, úrslitakappleikinn
um íslandsbikaiinn. Má búast
við mjög hörðum kappleik, því
að bæði íélögin vilja hreppa
bikarinn. Verður sjálfsagt mjög
íjölment á veliinum, því að útlit
er fyrir fjöiugan og 'skemíilegan
leik af háifu þessara brztu knstt-
spyrnufélaga landsin?.
1
á
mmmmwmmE
0j
rm
m
1
I
m
B
M
i
m
y
p
m
M
Mj
m
rá
y
p
M
R.
Til Þingvalla
verða fastar ferðir á
hverjum degi, þegar
gott er veður. Ódýr
fargjöid, ef fárið er
fram og til baka
sama dag.
II f. Bifreiðnstiið
Koybjavíkur.
M
n
m
m
m
i
H
I
I
p
2 monn teknir í þjónustu í Þing-
holtsstr. 28, kj ii. Uppi. eftir ki. 6;
Rltstjóri og ábyrf ðarmaðíir:' líalíbjöm HaMáórssoK.
íStmti.UiiSiá iiátfgrtaafi &ð&#ð<kU lÉWjisíaðasifribM 19