Alþýðublaðið - 07.07.1923, Blaðsíða 3

3
Konurl
Mimlð eltis* að biðja
um Smára emjörlíkið.
Dæmið sjálfar nm gæðin.
fsmJ0RUKI í1/ II -1 jí. ~i 'fift
r H4 Smjörlíkisger&in iKegkjavilfl 'ii V. — r-Jr
Brýnsia. Heflll & Sög, Njáls-
götu 3, biýnir öll skerandi verkfæri.
g jaldi. En flokki þeim, er blaðið
styður, mun verða lítill hagur
að þeirri afatöðu, því að aliur
þorri bænda skilur ná orðið, að
þeim er meiri hagur að sæmi-
legri afkomu vinnu9téttanna við
sjávarsíðuna en lítilfjörlegri iækk-
un á kaupi þess fólks, er vinnu
sækir f sveitirnar dálítinn tíma
ársins.
í blaðinu í gær var sagt frá
i W>
Hjálparstðð hjúkrunarféiags-
ins >Líknar.< er opin:
Mánudaga . . . kl. n—12 f. h.
Þriðjudagá ... — 5—6 e. --
Miðvikudaga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 é. --
Laugardaga . . — 3—4 e. --
Kvenhat^rinn er nú seldur í
Tjarnargötu 5 og Bókaverzlun
ÍBafoldar.
Útbpeiðið Álþýðublaðið
hwap sem þið epuð og
hvept sem þið fapiðl
undirtektum bæjarstjórnarinnar
hér í Reykjavík.
Niðurstaðan af þessu yfirliti
yfir undlrtektir fólksins í land-
inu verður þá sú, að yfirleitt
verða engir til að mæla tiltækl
togaraeigendanna bót nema út-
gerðarmenn sjálfir, og það er
eðlilegt. Tiltækið er svo aug-
Ijóslega til aimenns tjóns, að
engin von er, að hugsandi menn
Muniö,
að Mjólkurfélag Reykjavíkur sendir
yður daglega heim mjólk, rjóma,
skyr og smjör, yður að kostnað-
arlausu. — Pantið í síma 3 387.
Takið eftir!
Bíllinn, sem flytur Ölíusmjólkina,
tekur fólk og flutning austur og
austan að. Mjög ódýr flutningur.
Afgreiðsla hjá Hannesi Ólafssyni
kaupmanni, Grettisgötu 1.
vilji á neinn hátt bendla sig
við samúð með því.
Meira að segja skrifstofustjóri
togaraeigendatélagsins á sýni-
lega í miklum örðugleikum með
það starf, sem honum nú hefir
verið fengið, að verja tiitæki
félagsins, svo að hann neyðist til
að gripa til útúrsnúninga og rang-
færslna, og er hann þó gáfaður
og vel ritfær maður.
Bdgar Rice Burroughs: Dýr Ter-zans.
. XIII. KAELI.
Undankoman.
Rokoff horíði um stund glottandi á Jane Clayton;
svo varð honum litið á strangann í kjöltu hennar.
Jane hafði dregið eitt hornið á ábreiöunni yflr andlit
barnsins, svo ekki sást annað en það svæfl.
>Pú hefir bakað þór óþarfa óþægindi,< sagði
Rokofí, >með því að flytja barnið hingað. Hefðir
þú látið alt hlutlaust, hefði ég sjálfur flutt. það
hingað.
Rú heíðir komist hjá hættum og erflðleikum
ferðalagsins. En óg má víst þakka þér fyrir að
hafa losað mig við umstangið við það að ferðast
meb hvítvoðung á þessum slóöum.
þetta er þorpið, sem þegar frá fyrstu var ætlast
til að barniö gisti. M’ganwazan mun ala hann upp
rneð kostgæfni og gera úr honum beztu mannætu,
og það mun vafalaust ala í heila þór margar hugs-
auir, ef þú einhvam tíma kemst aftur til Evrópu,
að bera saman þægiudin og margbreytnina, sem þú
lifir við, og það einfalda líf, er sonur þinn á hór
við að búa meðal mannætna.
Ég þakka þér aftur fyrir að fiytja haun hingað,
0i nú verð óg að biðja þig að fá mér hann, svo
ég geti fengið hann fósturforeldrum sínum.< Að
bvo mæltu rétti Rokoff fram hendurnar eftii barninu,
og lék hæðnisglott á vörum hans.
Honum til mestu turðu stóð Jane á fætur og
rótti honum strangann möglunarlaust.
>Hórna er barnið,< sagði hún. >Guði só lof, að
þú getur ekki framar gert honum mein.<
Rokoff rendi gruu í meiningu orða hennar og
hrifsaði ábreiðuna af andliti barnsins. Jane horfði á
hann rannsóknaraugum.
Hún hafði oft hugsað um, hvort Rokoff þekti
barnið og, vissi að það var ekki hennar barn. Ef
hún var áður í vafa, þá hvarf sá vafl, er hún sá
reiðisvipinn, sem kom á Rokoff, er hann sá,
að æðri máttur hafði afstýrt því, ab hann gæti
fullnægt lengi þráðri hefnd sinni.
Rokoff kastabi iíki barnsins í fang Jane og
þrammaði fram og aftur kofagólflð, froðufellandi og
bölvandi ógurlega.
>Rú hlærð að mér,< ískraði hann. >]?ú hyggst
að hafa sigiað mig,— ha? Ég skal sýna þér, eins
og ég hefi sýnt veslings apanum, sem þú nefnir
bónda þinn, hvernig fer um þá, sem sletta sér
fram í fyrirætlanir Nikolas Rokoffa.
Rú hefir rænt toig bárninu. Ég get ekki gert
hann að syni mannætuhöfðingja, en< — og hann
þagnaði, eina og hann vildi grópa djúpt meiningu
orba sinna.< — Ég get gert. móðuiina að konu
mannætu, og það skal ég gera, — þegar óg hefl
smánað hana.< ,
Honum skjátlaðist, ef hann hefir haldið, að Jane
sýndi á sér hræðsluvott. Hún var lengra ieidd en