Austfirðingur - 07.05.1932, Blaðsíða 2

2
AUSTFIRÖlNGUR
Búnaðarbankanum stjórna þrír
bankastjórar. Ekki veit sá er þetta
skrifar, hve margir starfsmenn
vinna þar, auk þeirra. Eflaust eru
þeir margir. Það eru ekki sparað-
ir menn viö ríkisstofnanir á þess-
um síðustu tímum. En eitthvað
virðist bogið við afgreiðslu bún-
aðarmálanna á þessum stað, ef
það þarf að taka alt að þremur
árum að fá lán til ræktunar, eða
jafnvel ákveðið svar við slíkri lán-
beiðni. Mikill stuðningur má það
vera fyrir fljóta ræktun mýranna
og móanna á landi voru að dreift
sje út miklu af slíkum brjefum,
sem því, er hjer hefir verið birt.
Og mikið þjóðþrifastarf vinna
þeir menn, er stjórna slíkri starf-
semi.
Búandkarl.
3unite<^a jpötiíium við þeivn, t>ceði sv&ituncþwm o<fy
öðzum, cem oij-ndu oiitiuv mazc[visteya vináitu á oitj-
uvb'vúðkaurpitdacfrinn otitia'c.
tyjopnajizði, 6. maí 1532.
&ozunn aK-zioÍjantdáttit: §uðni íKz-ietjánseon.
Jósafatarnir í Loðmundarfirði.
Á síðasta sýslufundi Norður-
Múlasýslu, komu til umræðu tvær
kaupbeiðnir um jörðina Sævar-
enda í Loðmundarfirði. Önnur
kaupbeiðnin var frá Trausta Stef-
ánssyni í Stakkahlíð, sem síðast-
liðiö ár, er talinn að hafa haft
ábúðarrjett á jörðinni Sævarendi,
hin kaupbeiðnin frá hreppsnefnd
Loömundarfjarðarhrepps. — Sýslu-
nefndin samþykti meðmæli sín,
með því að báðir umsækjendur
fengju keypta jörðina. — Fyrir
sýslufundi lágu ýtarleg skjöl í
þessu máli, og virðist eftir að
sýslunefnd hafi fengið þau skjöl í
hendur dálítið undarlegt, hversu
hún afgreiddi þetta mál. — Skjöl
þessi voru allar upplýsingar um
meðferð hreppstjóra Loðmundar-
fjarðarhr. á byggingu jarðarinnar
„Sævarendi", en sú meðferð er
aö öllu hiri hneykslanlegasta, og
þess því verð, að hún komi fyrir
sjónir almennings. —
Skal hún því reifuð hjer, svo
sem rjett er. Vorið 1921 bygði
þáverandi hreppsstjóri Loðmund-
arfjarðarhr. J. Baldv. Jóhannesson
í Stakkahlið jörðina Sævarenda
Jóni Einarssyni. — Hafði Jón sótt
um lífstíðarábúð á jörðinni, en
enda þótt venja sje að byggja
þjóðjaröir til lífstíðar þá neitaði
hreppstjórinn í Loðm.fj.hr. að gera
það, og bygði jörðina nefndum
Jóni aðeins til 10 ára, og sem
Jón neyddist til að ganga að
vegna þess að hann var í jarðar-
hraki. — Liðu svo 9 ár. En að
þeim loknum, eða vorið 1930 fer
Jón Einarsson fram á það við
hreppstjórann, aö fá jöröina
bygða áfram. En hreppstjórinn
kveðst þá eigi reiðubúinn að
svara því.
Líður svo enn, þar til fyrir jól-
in 1930 að Jón fær brjef frá hrepp-
stjóranum, þess efnis, að þar sem
byggingatími hans á Sævarenda
sje útrunninn næsta vor 1931, verði
hann að fara af jörðinni. Sá Jón
þá, að eigi myndi þýða fyrir hann
aö sækja um ábúð á Sævarenda
framvegis. Síðan auglýsir hreppstj.
jörðina. — Hreppsnefnd Loð-
mundarfj.hrepps sækir þá um á-
búð á henni, — en fær það svar,
að henni verði eigi bygð jörðin.
Sömuleiðis sækir einn velmetinn
bóndi í Norður-Múlasýsiu um
jörðina, 1 maí um vorið 1931, en
fær það svar aö jörðinni sje þá
ráðstafað til byggingar, og um-
sókn hans því í ótíma komin. —
Það virðist þó líta svo út, eftir
ummælum sjálfs hreppstjórans
síðar, að það hafi eígi verið rjett
að búið hafi verið að byggja jörð-
ina í maí; því á sveitafundi l
Loðm.f.hr. seint í júní f fyrravor,
segir hreppstjórinn í viðurvist alls
þorra sveitarmanna, að hann ætli
sjálfur að fiafa jörðina þetta árið,
en nokkru síðar frjettist svo, að
hann hafi bygt Trausta í Stakka-
hlíð sonarsyni sínum hana, og
reyndist það rjett.
Gerist hreppstj. þarna margsaga,
með svari því er hann gefur bónd-
anum í N.-Múlasýslu, sem sótti
um jörðina, í maí um vorið, að
Sævarendi væri þá bygður, og
síðar með svari sínu á sveitar-
fundinum, að hann ætli sjálfur
að hafa hana; og loks með því
að byggja Trausta hana svo eftir
dúk og disk. —
Trausti hefir alls ekki rekið bú
á jörðinni þetta ár, heldur hafa
þeir feðgar í Stakkahlíð, haft
hana undir. — En slík meðferö
á iörðinni virðist gersamlega ó-
þolandi, að byggja hana til að
leggja hana undir aðra jörð, í
stað þess að lofa þeim manni er
rak bú á henni að búa þar áfram
Hitt gramdist líka hreppsnefnd
Loðm.fj.hr., og að því er virðist
rjettilega að hreppstjórinn skyldi
með þessu svifta sveitina, einum
af stærri og gjaldþolsmeiri bænd-
um í hreppnum. Verður því eigi
sagt, að hreppstjórinn með þess-
at' byggingu sinni hafi verið að
hlúa að hag hreppsins.
En hreppstjórinn var heldur
ekki að hlúa að hag ríkissjóðs,
því hann bygði sonarsyni sínum
jörðina fyrir háltu lægra afgjald
en sá maður hafði goldið eftir hana,
sem vísað var af jöröinni. Þetta
er þá í stuttu máli saga bygg-
ingarinnar á Sævarenda, og um
leið menningarsaga hreppstjórans
í Loðmundarfirði, svo sem hún
lá fyrir síðasta sýslufundi, er
Trausti Stefánsson og Loðm.fj.-
hreppur sóttu um að fá jörðina
keypta. — Virðist af henni, að
hverjum og einum ætti að geta
verið augljóst, að aðfarir hrepp-
stjórans við byggingu jarðarinnar
til handa Trausta eru slíkar, að
vart mun hægt að líta svo á, sem
hann sje hægt að telja löglegan
ábúanda. Þetta hlýtur sýslunefnd
að hafa sjeð, og er því undar-
legt að hún skyldi mótmælalaust
mæla með honum sem kaup-
anda, því slík meðmæli hljóta þó
að verða að byggjast á því, að
Allir þeir, sem reynt hafa „OPAL“ ullarliti til heimalitunar vilja ekki
aðra. Frá verksmiðjunni er nú nýkomið á markaðinn „OPACOL".
Eru það töflur í litlum taupokum. Fæst í öllum litum. Mjög einfald-
ar litunarreglur og ódýr. Litur þessi hefir verið reyndur og fengið
béstu meðmæli.
Þeir sem nú í kreppunni ekki geta fengið sjer ný föt geta gert
gömlu fötin sem ný með því að lita þau úr þessum Iit.
Biðjið kaupmenn um „OPACOL“. Gísli Jdnsson.
lever brothfrs i.imited. port sunlight, englakd

\

***&&$£
Ött aU j)at
Vitft. uverí"r

eVrraStr

ánrrv

oe“«'
umsækjandi um kaupin hafi lög-
lega ábúð á jörðinni.
En þar sem hjer getur varla
verið um löglega ábúð að ræða
til handa Trausta hlaut sýslunefnd,
væri hún því ekki ósamþykk, að
jörðin yrði seld, að mæla aðeins
með Loðm.fj.hreppi, sem kaup-
anda. — Ályktun sýslunefndar var
því undarleg. — En ekki verður
henni þó að neinu leyti skipað á
bekk með meðferð hreppstjóra
Loðmundarfjarðarhrepps á þessu
máli.
Sú saga frá fyrstu tíð, 1921 er
Jóni Einarssyni var bygð jörðin
Sævarendi, verður óbrotgjarn
minnisvarði um rjettlætistilfinningu
og ósínglrni hjá þeim hreppstjóra
er Loðmundarfjarðarhreppur bjó
við á fyrri hluta 20. aldarinnar.
K. Þ.
Þistlar.
—o—
1.
Dómsmálaráðherrann hefir feng-
íö að reyna að svo bregðast kross-
trje sem önnur trje. Við fráfall
Magnúsar heitins Kristjánssonar
tók varamaður hans við landkjör-
ið Jón Jónsson í Stóradal, sæti í
efri deild. Dómsmálaráðherrann
undi vel mannaskiftunum, því
Magnús heitinn hafði stundum