Austfirðingur - 24.05.1932, Qupperneq 1

3. árgangur
Seyðisfirði, 24. maí 1932
17. tölublað
4200 dagsverk.
í dag eru liðnir 100 dagar frá
því Alþingi var sett. 42 úrvals-
menn þjóðarinnar hafa allan þenn-
an tíma setið með sveittan skall-
an. 4200 dagsverk þessara úrvals-
manna eru komin í þingstörfin.
Og þó er engu lokiö. Fyrir helg-
ina var Tryggvi Þórhallsson að
leita hófanna viö andstöðuflokkana,
að fá þingi frestað til haustsins.
Hann hefir víst litið svo á, bless-
aður forsætisráðherrann, að þing-
menn væru orönir svo þreyttir,
eftir þessa löngu og hörðu útivist,
að þeim veitti ekki af sumarhvíld-
inni til að safna kröftum undir af-
greiðslu málanna!
Það hefir oft áður verið yfir
því kvartað, aö þingmenn væru
þaulsætnir en afkastalitlir. En
aldrei hefir þó verið jafn mikil
ástæða sem nú til þessara um-
kvartana. Og þó horfir nú svo
við, gagnstætt því sem áður hefir
oftast veriö, að stjórnarflokkurinn
hefir hreinan meirihluta í þinginu.
Stjórnarflokkurinn ræður ekki ein-
ungis vali forsetanna, heldur hefir
hann og meirihluta í ölium nefnd-
um beggja deilda. Hann hefir þess
vegna alla aðstöðu til þess að
hraða störfum þingsins sem mest,
og stjórnarandstæðingum verður
vissulega ekki legið á hálsi fyrir
það, að hafa tafið störfin með
óþarfa málþrefi. Eldhúsverkin
gengu „eins og í sögu“ og þó
hefir aldrei meira verið að þrífa á
þeim staö.
Mikið er talað um ofvöxt í
ýmsum greinum nú á dögum. Þeg-
ar litið er til þess, að það eru
ekki tuttugu ár síðan að þjóöin
gat komist af með Aiþingi annað-
hvort ár, og þá venjulega ekki
nema 6 vikna tíma, er aug-
ljóst að nokkur ofvöxtur er hlaup-
inn í hina æðstu stjórn landsmál-
anna.
Og hvenær var þó meiri þörf
að hraða afgreiðslunni en einmitt
nú. Þinghaldið kostar ekki minna
en 2000 krónur á dag. Þegar svo
er komið fjárhagnum, að ekki fæst
eyrir til hinna nauðsynlegustu
framkvæmda, þá er ekki að undra
þótt þjóðin sjái í það fje. Ogsök
þeirra manna, sem mestu valda um
það, hvernig komið er fjárhagn-
um, ljettist ekki við það, að nú
viröist þeim ógerningur aö haga
störfum þingsins svo að viðunandi
sje. —
Þessa sfðustu ’daga hafa ýmsar
fregnir um þaö’gengiö, hvaö ger-
ist að tjaldabaki í þinginu. En það
er með slíkar fregnir eins og ísa-
fregnir, að ekki er gott að henda
reiður á hverju einu í þeim orð-
rómi. En ástæðan til þessara sögu-
sagna er sú, að í föstudaginn,
þegar verðtollurinn og gengisvið-
aukinn voru á dagskrá í efri deild
lýsti Jón Þorláksson því yfir fyrir
hönd Sjálfstæöisflokksins, að hann
mundi greiða atkvæði gegn þess-
um tekjuaukafrumvörpum, ef ekki
næðist samkomulag um stjórnar-
skrána við Framsóknarflokkinn.
Og ennfremur lýsti hann því yfir,
að flokkurinn mundi greiða at-
kvæöi gegn fjárlögum, ef þetta
samkomulag fengist ekki. Jón
Baldvinsson lýsti því jafnframt yfir,
að hann mundi greiða atkvæði
gegn þessum frumvörpum. Þar
með voru málin strönduð í þing-
inu. Forsætisráðherra óskaði at-
kvæðagreiðslunni frestað og var
búist við að stjórnin mundi biðj-
ast lausnar þá þegar. Nú eru liðn-
ir nokkrir dagar án þess vitað sje
aö stjórnin hafi beðist lausnar.
Allan þann tíma hefir vitanlega
verið haldið áfram makki og ieyni-
bruggi og er auðvitað ekkert af
því svo kunnugt mönnum út í frá,
að nokkuð verði fullyrt um hvað
í þvf er hæft.
Meðal þess, sem hefir átt að
gerast, er sagt að dómsmálaráö-
herra hafi viljað fá flokk sinn til
að fallast á að þinginu væri hleypt
upp eins og í fyrra, eða þá að
stjórnin mætti silja og stjórna
fjárlagalaust. En báðar þessar til-
lögur hafi verið feldar innan flokks-
ins meö 4 atkvæða meirihluta.
Þá segir sagan og aö JónasJóns-
son hafi gert tilraunir til að mynda
stjórn með liðsinni Jafnaðarmanna
og sú tilraun muni einkum hafa
strandað á fylgisskorti innan hans
elgin flokks. Loks er það hermt
að Ásgeir Asgeirsson, muni leitast
við að mynda stjórn með uppi-
stöðu fylgis síns úr Framsókn og
hlutleysi einhverra annara manna.
Hvaö sem í öllum þessum frjett-
um er hæft má fullyrða þaö, að
Sjálfstæöismenn ganga ekki inn á
neitt samkomulag um stjórnar-
myndun, nema þeir geti jafnframt
trygt sjer örugga lausn stjórnar-
skrármálsins.
Dagsverkin á Álþingi eru orðin
4200 og kostnaðurinn við Alþingi
er oröinn að minsta kosti 200
þús. krónur. Og þó erengulokið.
Ef til vill hefir sigur Framsóknar
ekki verið eins mikill í fyrra sem
af var látið í fyrstu. Andstæðurn-
ar innan flokksins hafa vissulega
skýrst. Alls er freistað til að fá
að hanga viö völd. En altaf brest-
ur undan fótum. Þjóðin mundi
vissulega una því best, að þessu
þingi fylgdu nýjar kosningar, svo
að tilraun mætti gerast um slíka
skipun Alþingis, að dagsverkin
yrðu færri, en afrekin meiri.
Eggert Stefánsson
söngvari.
öðru hvoru kemur þessi góð-
kunni og víðfrægi söngvari hing-
að heim, til þess, að veita oss
ánægju meö söng sínum og leita
sjálfum sjer endurnæringar við
brjóst íslenskrar náttúru. — Hing-
að kom hann í vikunni sem leið
á Lagarfossi.
— Hvar hafið þjer aliö mann-
inn síðan þjer voruð hjer heima
sfðast, spyr jeg Eggert Stefánsson.
— Víðsvegar um Norðurálfuna
mest á Frakklandi, Englandi og
ftalíu, og skroppiö til Norðurland-
anna.
— Altaf að syngja?
— Já, jeg hefi haldið konserta
í þessuni löndum, oft í sumum,
og stundum við mjög mikla að-
sókn. Svo hefi jeg sungið í vetur
fyrir útvarp í París, Lundúnum
og Róm.
— Og viöfangsefnin?
— Mest íslensk og ítölsk. Stund-
um hafa eingöngu íslensk lög
verið á söngskránni, og stundum
íslensk og ítölsk saman, undan-
tekiö lag og lag frá öðrum þjóð-
um. Og í fyrra var jeg beðinn að
koma til Stokkhólms og syngja
ítölsk lög. — Um svipað leiti fór
jeg til Finnlands, ágæta söngför.
Og yfirleitt hefi jeg verið ánægð-
ur með viðtökurnar og þó einkum
ánægju tilheyrenda minna yfir ís-
lensku viðfangsefnunum, sem kem-
ur ávalt betur í ljós, því oftarsem
þau eru endurtekin.
Það má vera íslendingum mik-
ið gleðiefni hvert álit Eggert Stef-
ánsson hefir áunnið sjer meðal
mentaþjóða erlendis. Hann er ís-
lenskur hugsjónamaður. Og hann
verður því ramíslenskari því
lengur sem hann dvelur erlendis
og má segja aö í þeim efnum sje
svipað um hann og t. d. Grím
Thomsen eða Einar Benediktsson.
Enginn íslendingur hefir gert eins
mikið til að víðfrægja íslenska
sönglist eins og Eggert Stefánsson.
Þessvegna — út af fyrir sig —
á að vera fult hús hvenær og
hvar sem Eggert býður að hlusta
á sig innanlands.
Eggert hefir í þetta sinn sungið
á Eskifirði, Norðfirðl og hjer í
kirkjunni á sunnudaginn ogspítal-
anum í gær. Ekki er tilgangurinn
með línum þessum að dæma um
sönginn, en óefað máfullyröa, að
ef hann hefði sungið annarsstaðar
en í kirkjunni, að þá hefði ánægja
tilheyrenda komið betur í ljó».
Mun almennust ánægja hafa veriö
með söng hans á „Lost Chord“
eftir Sullivan, „Klukknahljóð" eftir
Sigvalda Kaldalóns og„Kvölddæn“
eftir Björgvin Guðmundsson. —
Frú Anna Wathne og Jón Vigfús-
son aðstoðuöu.
Hjeðan fer Eggert á „Súðinni"
til Húsavíkur og syngur þar um
helgina.
S. A.
Þjóðstjórnarflokkur.
f sfðasta blaði var lauslega mlnst ð
nýútkomlnn bækling eftlr Jón H.
Þorbergsson um Þjóðstjórnarflokk.
Ýmsir af lesendum blaðslns hafa
óskað þess, að kynnast ðliti Jóns
nðnar. Og er því tekinn hjer upp
inngangurlnn að ritgerð hans. —
Flokkapólitíkin hefir á undan-
förnum árum siglt mikinn byr
meðal þjóðanna, og líka hjásmá-
þjóðinni íslensku. Hún á í fyrstu
upptök sín hjá stórþjóðunum fyrir
rangsleitni ákveöinna stjetta, gegn
öðrum stjettum innan eins og
sama þjóðfjelags. Hún er, svo
sem hún á kyn til, öfgakend. Hfin
heldur raunar alt aðra braut held-
ur en þau öfl í mannsandanum,
sem starfa og stefna að æðsta
marki. Það er algengt að hún
rjettlætir það sem hún gerir rangt.
Hún er oft blind á alment rjett-
læti. Allar hennar öfgar verða
hennar rjettlæti, hennar trúarbrögð.
Einn flokkur virðir að engusann-
Ieiksatriði hjá öðrum flokki innan
sama þjóðfjelags. Sumstaðar hafa
ákveönir flokkar náð undir sig
hervaldi þjóðarinnar, brytjað niö-
ur og kúgað samþegnana og ekki
hlíft hjá þeim andlegum yfirburð-
um eða hreinni siögæðisstefnu
eða yfirleitt neinu því, sem til-
heyrir kjarna hvers þjóðfjelags.
Hver stjórnmálaflokkur veröur
að hafa göfugt verkefni með hönd-
um, mannfrelsis- og þroskamál, og
sýna fulla ráðvendni í opinberum
málum, bæði til orða og verka.
Annars á stefnan eða flokkurinn
engan rjett á sjer. Annars miöar
starf hans til bölvunar fyrir þjóð-
ina. Jeg hefi heyrt ákveðna flokks-
m«nn hjer á landi halda þvífram,
að það sje sjálfsögð stjórnkænska
að segja ósatt þegar barist sje
fyrir flokksmálum. En opinberlega
vilja þeir sömu menn aldrei kann-
ast við skreytnina, af því að þeir
vita, að hún er óleyfilegt vopnog