Austfirðingur - 01.06.1932, Blaðsíða 2

2
AUSTFIRÐINGUR
)) teimn i Olsein] ((B
allir þeir, sem reynt hafa „OPAL“ ullarliti til heimalitunar vilja ekki.
Aöra. Frá verksmiðjunni er nú nýkomið á markaðinn „OPACOL"
Eru það töflur í litlum taupokum. Fæst í ölium litum. Mjög einfald-
ar litunarreglur og ódýr. Litur þessi hefir verið reyndur og fengið
bestu meðmæli.
Þeir sem nú í kreppunni ekki geta fengið sjer ný föt geta gert
gömlu fötin sem ný með því að lita þau úr þessum lit.
Biðjið kaupmenn um „OPACOL". Gfsli Jdnsson.

„ Lux handsápuna
nota jeg ávalt;
>’ví hún heldur
nörundinu svo ein-
kar mjúku,“ segir
HiS dýrölegasta kvennlegs
jmdisfokka er, mjúkt og
blæfagurt hörund - wn það
ern allir karlmenn samdóma.
Og til pess a'ð halda hörundi
sínu skínaudi, fögru og rnjúku
pá' nota pær aöeins eitt fegurðar-
meSal og ýai) er Lux handsápan.
Þjer sem • :kki pekkið áður, pessa
j unaðslegu ilmandi sápu, viljið
ííi: Þier ckki veyna hana.
0/50 auro
M-LTS 208-50 IC Lí:VBR RROTHERS LIMITED. PORT SUNLIGHT, ENGLAND
* Stefnir.
Jeg hefir verið að umsegja,
hvort jeg ætti að þora að leggja
út í útgáfu Stefnis þetta árið.
Kreppan, „heimskreppan“, sem
Tíminn kallar með áherslu, til
þess að breiða yfir syndir sínar
og sinna, sverfur að, og bændur
virðast ekki vera jafn „brynjaðir"
eins og stjórnin hefir látið. Má
þá nærri geta um „lýðinn á möl-
inni“. Ált kemur þetta niður á
Stefni eins og öðrum. Hann hef-
ir enga leynda sjóöi til þess að
borga halla, sem á honum kynni
að verða. Hann verður að standa
á eigin fótum með efnalítinn út-
gefanda.
En mjer er illa við að hætta
útgáfunni. Stefnir á brýnt erindi.
Og- þó að honum hafi sjálfsagt
ekki tekist til fulls að inna þetta
erindi af hendi, þá held jeg samt,
aö það hafi ekki mistekist með
öllu. Ræð jeg það meöfram af
því, að hann hefir eignast óvenju-
lega einlægt og hreinræktað hatur
þeirra, sem hann vinnur á móti.
En þau högg, sem undan svíður,
hljóta að hafa hæft. Enda er ró-
leg og rökstudd fræðsla það, sem
hverri óhollri öfgastefnu er og
hlýtur jafnan að vera verst við.
En annaö er það ekki, sem Stefnir
hefir lagt til þeirra mála.
Stefnir hefir nú komið út í 2J2
ár, því að 1. árg. var að eins hálf-
ur. Af honum hafa því komið 15
hefti, og þessi hefti eru til samans
1472 blaðsíður. Myndir hafakom-
ið talsvert á 4. hundrað. Komið
hafa í þessum heftum rökstuddar
frásagnir af öllum þingum frá og
með 1929, margar mjög ýtarlegar
stjórnmálagreinar, mest fræðilegs
efnis, eins og t. d. hinn stóri
greinarbálkur eftir Gustav Cassel,
yfirlit yfir stjórnmálaviðburði o. fl.
Hefir stefnir verið eitt hið besta
vopnabúr til þess að sækja í, þeg-
ar stórorustur hafa verið háðar í
stjórnmálunum. Þá hafa komið
yfirlitsgreinar með myndum um
erlenda viðburði. — Enn fremur
greinar um ýms önnur nytjamál,
svo sem greinar Guðmundar Frið-
jónssonar, Jónasar Krfstjánssonar
og Jóns Þorlákssonar. Greinar hafa
og komið um ýms erlend efni,
lýsingar á borgum og þjóðháttum,
hugsunarhætti og vandamálum,
sem nú eru efst á baugi. Smásög-
ur hafa komið í ölluni heftum og
oftast með myndum, og margt
fleira, sem hjer veröur ekki talið.
Enginn dregur í efa, að Stefnir
hefir fært mönnum mest efni fyrir
peningana allra ísl. tímarita, og
hann þykir skemtilegt rit.
Stefnir þarf að lifa áfram. Og
hann getur lifað áfram ef vinir
hans gera alt, sem þeir geta, til
þess að koma honum yfir þennan
örðuga hjalla. Hann á eftir aö
vinna mikið fræðslustarf, og smíða
mikiö af vopnum gegn þeim, sem
vinna þjóðinni ógagn.
Jeg vil því beina þeirri áskorun
til allra góðra Sjálfstæðismanna
um alt land, til sveita og í kaup-
stöðum, að slá hring um Stefni,
tímarit sjálfstæðisstefnunnar, og
láta ekki þann óvinafögnuð verða,
að þeim takist að drepa hann
með „heimskreppunni" sinni. —
Hann þarf að minsta kosti að lifa
svo lengi að hann geti sýnt og
sannaö, hve mikið af þessar
„heimskreppu“ er hjer heimatil-
búiö.
Til þessað gera mönnum hæg-
ara fyrir þetta ár, verður Stefnir
ekki nema 3 hefti fyrir að eins 5
krónur þetta ár, og er 1. hefti nú
að koma.
Nýir kaupendur geta fengið það
sem út er komið (25 króna virði)
fyrir aö eins 15 krónur, sentgegn
póstkröfu á allastaði, semböggla-
póstur kemst með skipum.
Sendið pantanir ykkar sem allra
fyrst svo að þær geti orðiö ritinu
að sem mestu liði. Þeir aurar, sem
fara til þess að kenna skynsam-
legri meðferð þjóðmála, skila sjer
með vöxtum.
Reykjavík í maí 1932.
Magnús Jónsson.
Sævarendamálið.
Tvær greinar hafa blað-
inu borist um Sævar-
endamálið svokallaða,
önnur frá Baldvin Jó-
hannessyni, fyrv. hrepp-
stjóra í Stakkahlíð, hin
frá Halldóri Pálssyni,
fyrrum oddvita á Nesi.
I.
í 15. tölublaði Austfirðings skrif-
ar einhver K. Þ. greinarstúf þar
sem hann gjörir aískifti mín sem
hreppstjóra af byggingu jarðarinn-
ar Sævarenda að umtalsefni. Af
því að greinarhöfundurinn rekur
nokkuð einhliða og villandi sögu
þessa máls, og að þar virðist
meira gæta persónulegs kala en
sanngirni, þá neyðist jeg til að
gjöra nokkrar athugasemdir.
1. Jeg taldi rjett að byggja Sævar-
enda aðeins til 10 ára úr því
það var hægt, vegna þess að
á jörðinni er æðarvarp, sem
auðveldlega getur aukist eða
minkað, og því ekki sanngjarnt
aö ákveða byggingu eða lands-
skuld um mjög langan tíma ef
annars er kostur.
2. Það er algjört ranghermi aö
jeg hafi skrifaö ábúanda jaröar-
innar og sagt að hann verðiaö
fara af jörðinni. En jeg taldi
skyldu mína aö aövara ábúand-
ann um það í tæka {fð að á-
búðartími hans væri liðinn, jeg
segi I þvf brjefi að jeg búist viö
að hann fari af jörðinni, þ. e. a.
s. ætlast til að hann flytti burt
af jörðinni. *•
3. Ástæðan til þess að jeg taldi
sjálfsagt að auglýsa jörðina, svo
fleirum en búanda gæfist kostur
á aö sækja um hana, var eink-
um sú, að áriö áður hafði jörð-
in stórskemst af skriöuhlaupum
og þurfti því að ákveða nýja
landsskuld framvegis, en hún
hlaut nokkuð að miðast viö þá
eftirspurn sem kynni að verða
eftir jörðinni, er hún hefði ver-
ið auglýst.
4. Þá segir grelnarhöfundurinn, að
vel metinn bóndi í Norður-
Múlasýslu hafi sótt um jörðina,
en fengið þaÖ svar, að umsókn
hans væri í ótíma komin. Hjer
er eitthvað málum blandað.
Enginn bóndi í Norður-Múla-
sýslu hvorki vel eða illa metinn,
hefir sótt til mín um Sævarenda,
og jeg engin svör gefið honum
þar að lútandi. Aðeins heyrði
jeg ávæning af því aö bóndi á
hjeraði hefði eitthvað verið að
spyrja um jörðina.
I fardögum 1931 lágu því aöeins
fyrir tvær umsóknir um jörðina,
önnur frá hreppsnefnd Loðmund-
arfjarðarhrepps, hin frá sonarsyni
mínum, Trausta Stefánssyni í
Stakkahlíð, taldi jeg rjett að byggja
Trausta sem er ungur upprennandi
maður jörðina en ekki hrepps-
nefndinni, sam ekki sýndi fram á
að hún hefði neina þörf fyrir
örðinni.
Aö Trausti ekki flutti samtímis
sjálfur á jörðina, er mál sem mjer
er algjörlega óviðkomandi, þar
sem jeg Ijet af hreppsstjórn þetta
sama vor. Allar getsakir K. Þ.
um það aö jeg hafi bygt jörðina
til þess að leggja hana undiraðra
jörð, eru því gjörsamlega ómak-
legar í minn garð, og sagðar út í
hött. Enda veit jeg ekki betur en
að Trausti hafi nytjað og annast
jöröina síðastliöið ár, þannig að
hún hafi á engan hátt gengið úr
sjer, enda þótt hann dveldi ekki
sjálfur beinlínis á jörðinni og var
þaö ekki hægt, þar sem hann
stundaði skólanám í vetur.
Jeg vona að þessar stuttu skýr-
ingar nægi til þess að sýna, að
þetta umrædda greinarkorn er
fremur skrifað af óvild en sann-
leiksást, og læt því útrætt um
þetta frá minni hendi.
J. Baldvin Jóhannesson.
frá Stakkahlfð.
II.
í 15. tbl. Austfirðings þ. á. er
grein eftir K. Þ. með yfirskriftinni
„Jósafatarnir í Loðmundarfirði“,