Austfirðingur - 29.10.1932, Blaðsíða 2

2
AUSTFIRÐINIGUR
lokum í þessari herferð. Meðan
hann var dómsmálaráðherra var
hann sjélfur dæmdur í refsingu
fyrir órjettmæt og mannorðsspill-
andi ummæli., Hann er því ekki
til þess fallinn, að vera siðameist-
ari.
í þinglokin í vor var þessi á-
kæra á hendur mjer nefnd, og
aflir þingmenn vissu um hana.
Jðnas frá Hriflu lýsti því þá yfir
í þinginu, að tiltektir hans gagn-
vart mjer stöfuðu af því, að Pjet-
ur Magnússon alþm. hefði kært
mig. Þetta voru vitaskuld hrein
ósannindi. Síöan hefir blað J. J.
hvað eftir annað haldiö því fram
að fjelagi Pjeturs, Guðm. Ólafs-
son hæstarj.málafim., hafi kært
mig, en Guðm. Ólafsson hefir nú
opinberlega andmælt pessu. Og
hann hefir meira að segja sent
ritstjóra Tímans þau andmæli í
brjefi, en blaðið vill ekki biría
þau, heldur þakkar fyrir brjefið í
heild og segir, að það staðfesti
fyrri ummæli sín.
Fyrirlitlegri blaöamensku en
þetta, get jeg ekki vel hugsað
mjer, en þetta er gott sýnishom
af bardagaaöferöinni í þessu máli
gagnvarí mjer.
Að síðustu vil jeg aðeins láta
hina mörgu vini mína, kunninga
og fylgismenn um land alt vita,
að þeir þurfa ekki að bera neinn
kinnroða mfn vegna út af þessu
máli. Þaö sem jeg hefi orðið fyrir,
er ekki annað en alveg óvanalega
ósvffið og illgirnislegt aurkast af
hðlfu pólitísks andstæðings, sem
notaði til þess svo að segja sfð-
asta auknablik þess valdaferils,
sem hann vissi, að var á enda.
Magnús Guðmundsson.
Þistlar.
—o—
Undanfarna mánuði hefir ekki
birst svo blað af Tímanum, Al-
þýðublaðinu og Verkalýðsblaðinu
að ekki væri þar fleiri eða færri
árásargreinar á núverandi dóms-
málaráðherra Magnús Guðmunds-
son. Hjer í blaðinu birtist í dag
greinargerð frá Magnúsi Guð-
mundssyni, og geta menn eftir
lestur hennar, myndað sjer skoð-
un um, hvert tilefni sje til þessara
þrálátu og svæsnu árása. Þaö er í
raun og veru ekkert undarlegt þó
andstööublöð samsteypustjórnar-
innar, noti hvert tækifæri til að
sverta þennan ráðherra. En að
aðalmálgagn Framsóknarflokksins
geri það að aðaliðju sinni, aö
sverta einn af ráðherrum sam-
steypustjórnarinnar „það gengur
alt lakar að skilja".
2.
Jónas Jónsson hugðist, að
„lagða" Magnús Guðmunsson svo
með sakamálsákærunni, að hann
gæti ekki sest í dómsmálaráð-
herrasætið. Hefir Jónas vafalaust
álitið að hann ætti þau ítök
flokki sínum að yfirlýstur „saka
maður" hans yrði ekki gerðnr að
eftirmanni hans. En hann hafði
reiknað skakt. Flokksmenn hans
á þingi fengu tækifæri til að kynna
sjer efni ákærunnar, og mikill
meirihluti þeirra gaf óhikað þann
úrskurð, að ákæran væri á engum
rökum bygð. Þeir tóku „lagðinn"
af Magnúsi og festu hann á Jónas.
Það er tæplega hugsanlegt, að
dómsmálaráðherra, sem endar
va'daferil sinn með þeim úrskurði
meirihiuta flokks síns, að hann
fari með tilefnislausar kærur á
hendur saklausum mönnum, geti
ramar náð tökum á þeim, sem
3ann úrskurö gáfu.
3.
Þótt Tíminn beini árásum sín-
um að nafni til aðeins að Magn-
úsi Guðmundssyni, þá skilur hver
heilvita maður, aö árásirnar snerta
ekki Magnús einan, heldur og alia
aá sem veittu honum stuðning til
stjórnarsetu eftir að ákæran var
kunn orðin. Árásirnar beinast því
að þeim 15 Framsóknarmönnum,
sem greiddu Magnúsi traust. í
seim hópi eru forsætisráðherrar
flokksins, bæði sá fyrverandi og
núverandi, þingmenn beggja Múla-
sýslna o. s. frv. Ög auðvitað snerta
árásirnar samsteypustjórnina í
íeild sinni. Vitnisburðurinn sem
Tíminn gefur Ásgeiri Ásgeirs^yni
og Þorsteini Briem, er sá, að þeir
sitji í stjórn með sekum glæpa-
manni.
4.
Hingað til hefir verið litið á
Tímann sem flokksblaö Framsókn-
arflokksins. En það er einkenni-
legt flokksblað, sem viku eftir viku
flytur meira eða minna grímu-
klæddar árásir á 2/3 hluta þing-
flokksins og þá stjórn, sem þessir
menn hafa kjörið til þess að ráða
fram úr vandamálum þjóðarinnar á
hinum mestu neyðartímum. Allir
vita aö það er Sambandið, sem
kostar þessa blaðaútgáfu. En ýms-
ir kaupfjelagsbændur munu spyrja
hvort ekki geti verið annað hlut-
verk eðlilegra handa hinum miklu
sjóðum þessa fyrirtækis, heldur
en að halda uppi látlausum órök-
studdum árásum, einnig á þá, sem
samvinnubændurnir" sjálfir hafa
falið forsjá mála sinna.
5.
Mikill var fjálgleikurinn í Jónasi
Þorbergssyni, þegar hann var rit-
stjóri. Fáir hafa lýst eins átakan-
lega meinsemdum hins syndum
spiita þjóðfjelags, eigingirni mann
anna og óheiðarleik. í hverri línu
mátti lesa þjáningar hins sann
heilaga siöferðispostula, sem verð-
ur að þramma hina erfiðu göngu
jarðlíísins innanum bófa og hrak-
menni. Hann lýsti svo viðskiftum
mannanna, að þau væri „löghelg-
uð rán, bakferli og þjófnaöur“
Göfgi lífsskoöana hans var eina
glætan í helmyrkri efnishyggju og
aurasýki. Hm!
6.
Þegar Jónas hafði hæfilega stund
Tilkynning frá
Farvefabriken „0PAL“
Kebenhavn.
Samkvæmt óskum margrá vorra viðskiftavina, höfum við, til heima-
litunar, búiö til liti í nýtísku litblæum, og í nýtísku umbúðum. Litir
þessir f|PAI ílPArfll OPa' Opacol töflu-litur, er búinn
kallast UrAL UrALULi til í 36 faliegum, hreinum nýtísku
litblæum. — Ef keypt er minst 1000 töflur, afhendum við ókeypis
mahognipoleraðan borðskáp til þess að hafa litina f, og auk þess
skrautlegt litspjald. — Litir þessir eru búnir til á nýtfsku hátt, afhin-
um bestu og dýrustu anilinlitum. Litirnir eru mjög sterkir og end-
ingargóðir, og smita ekki; þar að auki hafa þeir þann stóra kost, að
enginn litur kemur á hendurnar þegar litað er. — Leiðbeining, á ís-
lensku,, fylgir með litnum. — Við biðjum yðHr að senda pantanir
yðar til einkasala okkar, Firma Nathan & Olsen, Reykjavík, eða umboðs-
manna þeirra. Virðingarfyllst
Farvefabriken Opal.
Walter Sigurðsson
konsúll.
Um fyrri helgi varð eitt hið
hryggilegasta slys, er skot hljóp úr
byssu og varð að hana Walter
Sigurðss>ni, konsúl. Var hann A
skemtiferðalagi fyrir austan fjall,
ásamt konu sinni og nokkrum
gestum þeirra. Walter var sonur
Ásgeirs Sigurðssonar konsúls, en
kvæntur Helgu, dóttur Jóns Jacob-
son landsbókavarðar. Hann varð
aðeins tæplega þrítugur að aldri.
Er að honum hin mesta eftirsjá,
enda hafði hann áunnið sjer vin-
áttu og traust allra sein kyntust
honum.
Ásgeir Sigurðsson hefir orðið
fyrir þungum raunum á síðustu
tímum. Konu sína misti hann í
fyrra vetur. Áttu þau aðeins tvo
syni sem upp komust og eru nú
báöir dánir.
veitt lesendum Tímans og Dags
hlutdeild í sálargöfgi sinni og
mannkærleika, var hann gerður
aö útvarpsstjóra. Það var svosem
ekki hætta á rangsleitni eða ásælni
við stofnun sem slíkur maður veitti
forstöðu. En þó fóru að heyrast
raddir um að Útvarpiö væri hlut-
drægt í frjettaburði, að óhóflegur
kostnaður væri við starfsmanna-
haldið og loks að Jónas hefði
teygt fingurna í fje Útvarpsins til
eigin þarfa. Svona er heimurinn
hugsunarlaus og skilningssljór.
Jónas var búinn að san«na það
fyrirfram, að rán og þjófnaöur
væri „löghelgaðar“ athafnir. Og
svo eru menn svo vitlausir, aö
gera veður út af því, þótt hann
láti útvarpið borga bíltúra fyrir
sig og vinnukonurnar. Jónas hefir
líka tilkynt fjármálaráðuneytinu
að þetta væri „löghelgað“. Það
Einar Jónsson
á Geldingalæk.
Frá láti Einars á Geldingalæk
er skýrt annarsstaðar í blaðinu.
Hann var fæddur á Geldingalæk
á Rangárvöllum 18. nóv. 1868. og
var því tæpra 64 ára er hann ljest.
Hann var bóndi á Geldingalæk í
35 ár. Hann var kosinn þingmað-
ur Rangæinga 1908 og var fulltrúi
sýslunnar samfleytt til 1919. Aftur
var hann þingmaður Rangæinga,
er sjera Eggert Pálsson fjell frá
1926 og alt til síðustu kosning8.
í fyrra gaf Einar ekki kost á sjer
til framboðs og telja kunnugir þó
aö hann hafi átt víst þingsætið.
Kona Einars, sem lifir mann
sinn, er ættuð hjeðan að austan,
Ingunn Stefánsdótt'r frá Glúms-
stöðum í Fljótsdal.
Einar var greindur maður, hverj-
um manni vinsælli, enda dreng-
skaparmaður mesti. Munu fáir
þingmenn hafa átt ríkari persónu-
leg ítök í kjósendum sínum en
Einar á Geldingalæk. Mun sýsl-
ungum har.s þykja hafa oröið
skarð fyrir skildi að fráfalli hans.
En yfirleitt má segja það uin Ein-
ar, að flestum hafi orðið hlýtt til
hans, þeirra tr nokkuð kyntust
honum.
er þessvegna mesta fásinna að
vera að ýfast við manninn þótt
lifi samkvæmt „lífsskoðunum“ sín-
um. Jónas getur sagt með einum
samlitum skoðanabróður sínuni:
„Jeg er þó altaf heiðarlegur mað-
ur“ — jafn heiðarlegur og hann
hefir altaf verið I