Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 21
17
hendi að meinin geta græðst í þessum sveitum. Þannig
má nefna, að Breiðavíkin er að líkindum eitthvert hið sjálf-
kjörnasta svæði undir mjólkurbú, Hellnar og Stapi (Arnar-
stapi) eiuhver hin lífvænlegustu fiskiver, sökum fiskisældar
og hinna miklu landnytja, túna o. s. frv., og svo loks ytri hluti
Breiðuvíkurhrepps sjálfkjörinn undir sauðfjárbú, auk þess
sem þar eru afbragðs veiðistaðir.
En hver eru endurreisnarráðin, sem notasæl eru og
framkvæmanleg? Þau eru auðvitað mjög mörg, en eg skal láta
mér nægja að nefna þessi — þau varða hvort sem er mestu:
1. Tíðar samgöngur þannig, að bygðarlagið undir Jökli
geti eftir þörfum haft viðskifti við Vestfirði, Reykja-
vík og fleiri staði. Þá mundi viðskiftaleiðin greiðk-
ast, en hún er nú hér nær ófær öllum, og er því á
flestum framkvæmdum óslítandi haft.
2. Að sem mest að við verður komið flytjist iuu í þess-
ar sveitir af nýtum framkvæmdarmöunum úr öðrum
iatidsfjórðungum, þeim er liafa vit, vilja, kunnáttu og
dugnað til þess að nota þau gæði hér, sem nú eru ó-
notuð, bæði til lands og sjávar. Þá mundi og breytast
hugsunarháttur og framkvæmdir þeirra, sem nú eru
hér, og rísa upp ný kynslóð.
3. Að þing og landsstjórn, svo og Búnaðarfélag Islands,
hlutist til um framar en hingað til hefir átt sér stað,
að sveitir þessar, Breiðuvikurlireppur og Staðarsveit,
verði aðnjótandi engu síður en aðrar sveitir — ef eigi
frarnar — allra þeirra tilrauna og fjárveitinga frá
hendi þessara stjórnvalda, er miðar til þess að efla
landbúnað og sjávarútveg.
Fleira og ítarlegra mætti um þetta rita. Eu eg læt
mér þetta nægja að sinni sein bending um míua skoðun,
og vona eg, að eg í því tilliti hafi uppfylt ósk yðar.“
Þessa heimildarmenu mína skilur nokkuð á um það,
hvort fremur skuli í bráð snúast að kúarækt eða sauðfjár,
euda eru miklir kostir fyrir heudi til hvors sein vill, og er
2