Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 61
67
plöntunum. Grasviðir eða smjörlauí frá Lapplandi,
sem Nilson rannsaltaði, var einnig mjög auðugur að koldgjafa
en snauður að sellulósa.
E. Elftingar.
21, 22. Equisetum palustre L. (10).
Mýrelfting.
Þetta er ein af þeim algengustu jurtum á íslandi og
víða mikið af kenni á kverjum stað. En það er einkum i
tvenskonar lendum sem kún getur orðið ríkjandi. í deig-
um mýrarköllum er kún oft aðaltegundin og það á stórum
svæðum. í þýfðum mýrum vex kún þéttast á þúfnakollun-
um, en er gisnari í lautunum eða bilunum milli þeirra. í
votum mýrum vex kúu nálega eingöngu á þúfnakollunum,
en milli þúfnanna vaxa þá aðrar votlendisplöntur, svo sem
gulstör, mýrastör, strjálingur af fergini, flóastör o.
fl. í þessum elftingamýrum vaxa auk þess ýmsar aðrar
plöntur svo sem, kárleggjastör, vetrarkvíðastör,
tvíbýlistör, túnvingull, vallkæra, kálmgresi,
krafnaklukka, kornsúra, mýrasóley og engjarós
venjulegast mikið af kinum tveim síðast töldu, enn fremur
kjÓDagras og strjálingur af smávöxnum loðvíði o. fl.
Þessi mýragróði er því engan veginn fáskrúðugur, og key-
ið úr slikum mýrum, sem alment eru kaiðar til slægna, er
allijölbreytt að samsetningu. Á flötum, körðum engjabökk-
um fram mað ám og vötnum er elftingartegund þessi einnig
aðalgrasið víða um land. Einkum nær liún mestum við-
gangi, og verður þroskalegust og þéttust framan til á bökk-
unum, þar sem jarðvegurinn er sirakur. Þar vex liún stund-
um tiærri einvörðungu, og verður langtum stórvaxnari og
þroskameiri en í mýrum. Á þurrum eugjaöldum vex bún
mikið strjálla, svo að ýmsar aðrar plöntur geta komist að t.
d. loðvíðirinn, sem oft er önnur aðalplantan á slíkum stöð-
um. Þegar vatni er veitt á þessar elftingaengjar, og látið
standa á þeirn árlega, kverfur elftingin smátt og smátt ineð
öllu. Mýrelftingin getur orðið alt að 60 sm. á hæð, en