Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 71
67
Um túnrækt.
Eftir
Torfa skólastjóra Bjarnason.
Þegar ritgjörð herra Björns Jenssonar, „Undirstaða bún-
aðarí’rainí’ara11 birtist i haustí ísafold, kastaði eg upp nokkr-
um atkugasemdum við ritgjörðina. Mér þótti köfundurinn
dæma túurækt vora hart og ósanngjarnlega, og mór fanst
allmargt í greininni gripið úr lausu loftL Eg var ekkj
búinn að hreinskrifa athugasemdir mínar, þegar desember-
pósturinn kom og ílutti hingað umræðurnar um þetta mál,
8. nóv., eiunig ágæta ritgjörð eítir Stefán kennara á Möðru-
völlum. Á öllu þessu sá, eg að ritgjörð Björns hafði þegar
fengið allharðan mótblástur, og væru þá athugasemdir min-
ar að miklu leyti orðnar óþarfar, enda er mildu af þessu
slept hér. Elestir eða allir, sem þegar hafa tekið til máls,
um ritgjörð Björns, telja það fjarstæðu, að túnaslóttur só
einkisverð jarðabót. Þeir kalda þvi fram, að hún borgi sig
raunar mjög vel, en þeir koma ekki með neina reikninga,
til að sanna það. Trúlegt er, að það komi af því, að menn
álíta arðsemi túnasléttunar liggja svo í augum uppi, og vera
svo alment viðurkenda, að ekki þurfi að skýra það atriði
nánara. Björn segir, að bændur séu kvervetna glöggir að
sjá, hvað þeim sé til hags og kemur það hór fram. Engin
jarðabót er eins almenn um land alt og stunduð af eins
miklu kappi og túnaslóttun, og verð eg að telja það vel
farið. Þessi áhugi bæuda á túnasléttun kemur af því, að
þeir finna að hún borgar sig vel. Og orsökin til hins, að
minna er sléttað en vera ætti, er ekki sú, að bændur kaldi
að það borgi sig ekki, heldur veldur þvf efnaleysi, og ým-
islegt annað.
Það er víðasthvar litlu kostað til túnanna hér á landi,
en afraksturinn er allvíða mikill. Það er varla til svo lé-
legt og illa hirt tún, að það borgi ekki það seui til þess er
kostað, eu slóttu og vel hirtu túuiu margborga tilkostuað-
inn. Þetta vita meun almeut, en hitt vita meirn ef til vill
2*