Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 83
79
hún ekki takandi í mál vegna þess að hún endurgeldur
ekki allan tilkostnaðinn á einu ári.
Það sem vakti fyrir mér var það, að kostnaðurinn við
undirbúning jarðvegsins jafnaðist á öll árin í hverri umferð,
en bóndi fengi aftur auk þessa á hverju ári vel borgaðan
árlegan tilkostnað og það hefir höfuudurinn alls eigi reyut
til að hrekja, og mun ekki geta hrakið.
Það liggur við að skilja verði höfundinu svo, að eg
ætlist ekki til að notaður sé áburður i flögiu, en því fer rnjög
fjarri. Eg brá fyrir mig dæmi í grein minni, til þess að
sýna, bvernig eg hugsaði mér að aðferðinni yrði beitt, en
alls ekki í þeirri veru að koma með reglu, sem allir ættu
að fara eftir. Þess vegna fór eg lauslega yfir það dæmiog
nefndi ekki áburðinn. En þetta dæmi hafa andmælendur
mínir aðallega tekið fyrir, eius og þeir viti ekki að það er
algjörlega óverulegt aukaatriði. Eg get nú ekki séð að
dæmið só illa valið, en eg þykist vita, að þegar bændur
fara að taka upp rétta ræktunaraðferð, þá hagi þeir sér
liver um sig eftir því sem ástand jarðarinnar, ástæður þeirra
og markaðurinn heimtar.
Vandræðuuum að útvega fræ get eg með eugu móti
gert mikið úr; þegar þörf fer að verða á fræi, vekjast efa-
laust einhverjir upp til þess að hafa það á boðstólum, eins
og hverja aðra vörn, sem almenniugur vill kaupa.
Athugasemdinni, að sá verði korntegund fyrsta árið með
grasinu til þess að fá eftirtekju þá þegar, er sjálfsvarað með
því, að það má eins gera með þessari aðferð. Mór þótti
engin ástæða til að fara út í það, með því meðfram, að eg
veit til að hin siðari ár hefir hin aðferðin, sú að sá ekki
korni með, verið að ryðja sér til rúms í Einnlandi, og marg-
ir hrósa henni þar.
Eitt er það, sem allir andmælendur mínir eru samtaka
i. Þeim verður ekki á að lita fram í tímanu, það er eius
og þeir liafi hugboð um að þar sé ekki mikla huggun að
fá. Þó að nú þúfnasléttuniu væri sú bezta jarðabót, sem
vór ættum kost á að nota, þá er lítið í hana varið, ef ekki