Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 104

ico
að selja fyrir sanngjarnt verð. Eg veit eigi hvort nokkrar
slikar umleitanir eru hjá Ólafsvíkurmönnum. Bæjarréttindi
geta þeir eigi hugsað um, eins og nú hagar lögreglustjórn
og dómgæzlu í landinu. En hver voit nema standi til
gagngjörðra breytinga í því efni?
IX.
Hann er ekki langur vegurinn undir Enninu, út að
Ingjaldshóli, en óskemtilegur er hann í grjóthruni og mildi
hvað slysin eru fá. Þá er komið í Neshrepp ytri, er þar
fremur frítt land, undirlendi allmikið og að kalla slótt'
Kirkjan á Ingjaldshóli ber sig prýðisvel í miðri bygðinni,
uppi á hólnum, og var mér gleði að heyra að fallið væri
frá því ráði, að flytja hana þaðan. Hugur var í mönnum
að reisa hana upp úr steinsteypu. Hér var áður fyrr ein-
hver hin fjölmeunasta sókn landsins og stærsta kirkjan, og
enn er hún óvenjulega stór, 28 álnir á lengd, en mælt er
að kirkjan hafi tvisvar verið minkuð að mun, og sór enda
fyrir þvi. Sitthvað í kirkjunni, legsteinar í kór og fleira,
minnir á fornan auð og veg. Eg skaut þvi að þeim, og
tók dæmið frá Bessastaðakirkju, að svo framarlega sem
kirkjan yrði gjörð upp úr steinsteypu, þá skyldu legstein-
arnir greyptir í veggina, og verða slík söguspjöld eigi bet-
ur varðveitt frá sliti og brotum.
Skamt fyrir neðan Ingjaldshól eru fiskiþorpin Kefla-
vik og Hellissandur, eða Hjallasandur öðru nafni, og ný-
skeð löggiltur með því nafni. Þorpin liggja saman í mikið
til óslitinni húsaröð á sjávarbakkanum; bygð aukist þar
mjög mikið siðustu árin, og um 200 manns sagðir á Sandi
einum, og ef eg man rétt um 100 í Keflavík. Túnin upp
af Sandi heyra til umboðsjörðum tveim Munaðarhóli og
Hallsbæ og einhverjum fleirum grasbýlum út úr þessum
jörðum, en við mannfjölgunina eru þurrabúðarmennirnir orðn-
ir í miklum meiri hluta, og svara lóðargjaldi, uppsáturs-
gjaldi — það eins tekið af innlendum — og mótolli til á-