Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 105
101
búenda jarðanna, getur það numið framt að 20 kr. af þurra-
búð, og var mér sagt að ábúandi Munaðarbóls gjörði betur
en að búa eftirgj aldslaust.
Búnaðarfélag er í Nesbrepp utan Ennis, og dálítið eru
þeir með Sendir, að slétta og blaða garða úr braungrjótinu,
en langt oflítil mót sjást þess, að þeir sem að grasbýlun-
um sitja, bafi komist upp á það að gjöra blettinn sinn að
sparisjóði fyrir ónotaðar vinnustundir. Auðvitað eru þeir
allir leiguliðar, en bitt vantar þó meir, sem jafnan, að eng-
inn gefur dæmið — byrjar.
Þarna á Sandi verður fyrirsjáanlega áfram allstórt fiski-
þorp, og margir vel vinnandi menn þvi bundnir beima við
allan ársins bring. — Þarna, „utan við kjálka láðs“ hljóta
landlegudagar að vera mjög margir, en enga aukavinnu að
bafa i laudi, geti maður eigi orðið sinn eigin vinnuveit-
andi. — Þarna upp af er vitt land vel ræktanlegt; gæfi
strax nokkuð af sér, ef tylt væri upp vörzlu-görðum, og
áburður feikna mikill frá sjófanginu. — Þafina er loks land-
ið almennings eign — þjóðeign, svo að bægt er viðgjörðar,
vilji menn taka upp einkverja nýjung, t. d. með ævarandi
erfðafestu á 8—12 dagsláttu landi, sem eftir 8—12 ár og
enda fyr gæfi iðjumanninum í „þurrabúðinni“ tveggja
kúa nyt.
Það er margur „Sandurinn11 bér á íslandi sem svona
stendur á, nægur vinnukraftur, nægur vinnutimi og nægt
land og gott, rétt bjá, fáanlegt. En það er bægt að leiða
hestinn að læknum, en enginn lætur hann drekka nema
bann sjálfur vilji, og eins er það, að |allar hugvekjur og öll
verðlaun og allir styrkir, alt þetta verður fánýtt, ef ekkert
er framtakið i fólkiuu sjálfu.
Eg var mestan bluta dagsins úti á Sandi að biða eftir
Lárusi Skúlasyni, formanni búnaðarfélagsins; bann var á
sjó og kom seinastur allra að. Veður var bið blíðasta, um
10—20 ekip böfðu róið, alt innlendir þann tíma árs. Eg
veitti 'því eítirtekt um nokkur skip, að það tók réttar 20
miuútur í land, frá því seglið kom upp, undanbaldið í