Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 109
105
ir sjónir sem breiðfirzkir Skrúðir, fjaraðir þarna uppi, og
hafa það verið prýðisvel setnar jarðir af miljónum sjóíugla
fyrir þúsundum ára, og búa að því enn með gróðurinn.
Firðirnir eru líka sér um sitt, teygja sig í lónum og vöðl-
um, þar sem sízt varir, alveg inn í fjallgarðinn og taka þar
við ánum, sem þurfa ekki annað fyrir að hafa til að kom-
ast heim til sín,en að henda sérniður fossastigann, stall af stalli.
Það vantar svo sem ekki að náttúran íslenzka bæti
þarna við sig mörgum nýjum og skemtilegum myndum, en
þegar til maunaverkanna kemur, búskapar og bjargráða, þá
er ánægjan íarin. Jafnlítilfjörlegar og vesalar byggingar
hefi eg eigi séð til sveita, jafnt yfir menn og fénað, bað-
stoíuveggirnir eru að kalla engir, oflágir til að tylla sér á
þá. Jafnt mannvirkja- og nývirkjalaust um tún og engi að
sjá. íteyndar kom eg þar ekki er helzt hefir verið eitthvað
gjört, því að búnaðarfélag er þar sem annarstaðar með 20
manns, og þó sléttað síðast 22/3 dagsl. Verst er girðinga-
leysið um túnin, eitur og drep alls búskapar um Snæfells-
nes. Það 'eru ekki skrök, að túnin mintu mig sumstaðar á
korapás, götuslóðarnir svo margir út frá bænum til alira
himinsins átta. Eg hafði séð túnunum svo illa misboðið
undanfarna daga, að þegar það kom fyrir í Eyrarsveitinni
að flæður sjávar rak okkur upp í einn túnfótinn og bóndi
kom og krafðist nafna til að geta kært, þótti mér mjög vænt
um slíka hirðu — enda ekki ókyndugt að vera dreginn á
kontórinn fyrir túnspell á slíku ferðalagi. — Leikar fóru
svo að bóndi fylgdi mér góðan kipp og fræddi mig um
margt, enda var hann einn í stjórn búnaðarfélagsins þar, og
skildum við mestu mátar.
Samskonar harinatölu má þylja yfir hnignun Eyrarsveit-
ar og Staðarsveitar beint suður undan. Þar norðanfjalls var
um 1800 og fram yfir sérlega góð líðan og háar tíundir.
Þetta, að bygðin er jafnt til sjávar og sveitar, minuir á það,
að slíkt virðist vera einkenni þess, og manni liggur við að
segja, einmitt orsökiu til þess, að sveitir séu illa farnar nú
á dögum, svo er t. d. Gaulverjabæjarhreppur í Elóanum