Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 168
164
anum öflug máttarstoð landbúnaðarins og eitt af þvi er
kemur fótunum undir flann. Vatnið í flestum ám og stærri
lækjum er gott og frjóefnaríkt, sérstaklega er það jökul-
vatnið, og hefir visindolog rannsókn staðfest þá reynslu. —
Mörg svæði eru nú sem steudur lítils metin og liggja ó-
notuð, en með vatnsveitingu má gera þau að arðsömum og
ágætum engjum. Þá fengist af þeim kýrgæft hey; mætti
þá íjölga kúnum, auka túnin og koma á fót stærri mjólkur-
búum en nú gerist.
En alt vatn er ekki gott til áveitu, og vatnsveitingar
eiga ekki saman nema nafnið. Því er það, að margir flafa
gert tilraunir með þær, sem flafa algerlega mishepnast.
Vatnið flefir stundum brugðist eða ekki verið gott, hallinn
of mikill, flóðgarðarnir illa gerðir o. s. frv. Svo hefir og
tíðum skort nægilegt eftirlit og viðflald, og heíir það spilt
verkinu.
Aðalskilyrðin fyrir því, að vatnsveitingin flopnist, eru
þessi:
a ð vatnið sé gott og mikið,
a ð landið, sem veitt er á, só flatt eða flallalítið.
Eg vík þá að efninu, að minnast á hiu flelztu og álit-
legustu vatnsveitingasvæði, sem eg þekki hér á landi.
Staðar- og Vikurmýrar í Skagafirði, milli Héraðsvatna
og Reynistaðarár fram að Grafarholti, eru um 1800 engja-
dagsláttur eftir lauslegri áætlun. En svæðið þar inn eftir,
milli Hóraðsvatna og Langfloltsins, suður að Holtstjörn,
mun óflætt að ætla um 1700 dagsl. Alt þetta landflæmi
verður þá rúmlega */g fermílu. Mýrar þessar eru blautar
mjög og innan um þær eru víða stararflóð og kýlar.
Grasgefnar eru þær í betra lagi, en þó er eigi nema til-
tölulega lítill flluti þeirra sleginn árlega sökum bleytu og
foræðis. Á öllu þessu svæði er enginn skurður til að þurka,
svo teljandi sé, og situr vatnið því fast og veldur fúa. —
Það sem því fyrst af öllu þarf að gera, er að ræsa þessar
mýrar fram.