Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 194
í’rammi í Eyjafirðinum kom eg á allmarga bæi. I>ar var
það einkum túnræktin, útgræðsla og girðingar, sem talað
var um og bendingar mínar lutu að. — Síðan hélt eg út
Svalbarðsströnd. Vilbjálmur Þorsteinsson í Nesi í Höfða-
hverfi hefir i hyggju að framkvæma verk eitt, sem er í því
fólgið, að gera garð yfir leiruna fyrir utan og neðan túnið,
til þess að halda þar inni valtii og sjó með útfalli og um
fjöruna. Um flóð flæðir sjór ylir leiruua, en að heuni
liggur nes og er þar æðarvarp. Garðurinn á að koma í
veg fyrir að leiran þorni og spekja með því fuglinn, því
annars eru horfurnar þær að varpið þverri. Þessi garður
þarf að vera um 200 faðmar á lengd, og er ætlast til að
hann sé l1/^—2 fet á liæð. Kostnaðurinn við þetta verk
hefi eg áætlaðan um 500 kr.
í Suður-Þingeyjarsýslu kom eg í hvern hrepp og fram-
kvæmdi mælingar á nokkrum stöðum og leyfir rúmið eigi
að skýra frá þessum mælingum nákvæmlega. — Hallamæl-
ingar framkvæmdi eg meðal annars í Mývatnssveit, Laxa-
mýri og Halldórsstöðum í Laxárdal. Þar mældi eg fyrir
aðfærsluskurði úr Laxá út á engjarnar. Vatninu má ná úr
ánni hallans vegna, en að öðru leyti miklum erfiðleikum
bundið. Aðfærsluskurðurinn verður að liggja gegnum hraun
á kafla, 50—60 faðma, og verður eigi fyrirfram sagt um
með vissu, hvernig gengur að vinna hraunið. Kostnaðurinn
við að gera skurðinn, 650 fðm. langan, hefi eg áætlað um 600 kr.
Fari kostnaðurinn ekki mikið fram úr þessu, virðist fyrirtækið
álitlegt. Á nokkrum bæjum gerði eg áætlanir um fyrirhug-
aðar túnbætur, þar á meðal í Böðvarsnesi i Enjóskadal,
Stóruvöllum og Bjarnastöðum i Bárðardal og víðar. Enn
fremur skoðaði eg Eótinn í Köldukinn, sem er engjasvæði
og stendur mjög til bóta, og Framengjar iMývatnssveit,
sem einnig eru álitlegar til áveitu, ef þær væru ræstar fram.
Sömuleiðis skoðaði eg engjar i Reykjadalnum. Þær hafa
sumstaðar verið nokkuð bættar með vatnsveitingum, en gætu
tekið móti meiri og almennari bótum, með því að veita á
þær vatni úr svonefndri Mýrará og gera fyrirstöðugarða,