Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 23
BÚNAÐARRIT
19
sér hærra kaup hór en heima, gera eitthvað fyrir ferð-
inni heim. ef þeim iíkar ekki. En aftur kemur það til
greina, að hjá mönnum með lýðháskóla-uppeldi er frem-
ur hiýr hugur til íslands, og dálitil forvitni að kynnast
íslendingum. Þar sem stór fjós eru, eða þar sem fara
að komast á plægingar og sáningar að marki, er eflaust
mesti fengur í að fá vinnumenn frá Noiðurlöndum, og
vel gefandi 50—100 kr. meira i kaup. Nautgripahirðing
til góðs arðs er t. d. ait öðruvísi komin inn í blóðið í
búnaðarlandi. eins og í Danmörku, en hér er enn orðið,
og munar fljótt á 10—20 kúm. Sitt hvað fleira mætti
þar til kosta telja — við þann manntlutning hingað, þótt
lítill yrði að vísu; nefni eg þar lýðháskólamentunina og
betri skilning á þýðir.g og sóma hkamlegu vinnunnar, en
viiðist vera hjá oss víða hvar. Búnaðarfélagið hefir sem
sagt bezt tæki til að fá slika menn frá Danmörku, og
eg lít svo á, að félagið vei ði því fé vei, þó að það styrkti
nokkraslíka menn ofurlítið tit feiðarinna hingað, um frekara
gæti eigi verið að ræða. Þreifað hefir verið fyrir sér af
Búnaðarfólaginu, hvort hingað fengist fólk frá Færeyjum,
en þar er sögð sama fólkseklan og hér og ber því vænt-
anlega lítinn árangur; og af Færeyingum er minna að læra
til landbúnaðar.
Ekki veit eg, hvort sveitabændur hafa athugað það,
að lögskráningin bætir víst ekki svo lítið fyrir þilskipa-
útgeiðinni i samkeppninni um fólkið. Útgerðarmönnum
var vist illa við hana fyrst i stað, en vildu nú fyrir eng-
an mun missa hana. Eins mundi sveitahændum yfirleitt
lítast illa á það, að fá lög eða landsvenjur um skriflega
ráðningu fólks, þar sem alt væri bundið og trygt á bað-
ar hliðar, hvort heldur væri til ársvistar eða um skemri
tíma; en íhugunarefni er það, hvort. sveitabændum sjalf-
um væri það ekki mest þágan — til frambúðar.
Fyrirsögn þessarar hugvekju, nú upp úr áramótunum,
nefnir bæði búuaðarþingið og alþingi, og var það til*