Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 104
100
BÚNAÐAB.RIT
Þegar veggirnir eru hlaðnir, að nokkiu leyl.i Ur tórfi
og grjóti og svo Ur hnaus, þá er sjálfsagt að ha.fa grjótið
neðar en hnausinn ofar í veggnum. Yissast er að hafa
grjótið jafnhátt utan og innan; þó getur verið gott, ef
veggurinn er þykkur, að hafa í einu eða tveimur lögum
meira a.f grjóti á innri briín, vegna þess að veggurinn
verður töluvert hærri á þá brUnina og þristingin þess
vegna meiri. St.andi veggurinn í halla, er bezt að hafa.
hærri grjóthleðsluna á þá b' Unina sem ofan i hallann veit.
Sé hlaðið Ur hnaus, er áríðandi að felia hann vei
saman, þvi þá sigur veggurinn minna, verður fastari og
siður móttækilegur fyrir áhrif af regni, forsti og veðrum.
Þa.ð hefir mér virst fljótlegast, og drýgst upp á
efnið, að skera til fulls framan af hverjum hnaus um
leið og eg hef lagt hann; hef þá ekki þurft aunað eri
sigta eftir veggnum til þess að fá áframhaldandi beint
lagið, og eins að sigta uiður vegginn til að jafn verði
uppdrátturinn á honum. En þetta getur maður varla
nema með talsverðri æfingu. Annars verður að jafna
fyrst ofan brUnina á laginu, þegar bUið er að leggja það,
strengja svo snUru, eða leggja borð á lagið og skera
eftir því. Falíegra er, og að líkindum betra, að leggja
klumbuhnausinn þannig að sitt lagið hallist til hverrar
handar, svo að hver lög inyndi eins og odda; er þá bezt
að ieggja i senn bæði utan og innau á vegginn, svo
kasta megi hnausnum upp óvöldum.
Milli hnausalaganna má hafa streng eða torf iang-
setis eftir hleðslunni, því ef að hnausinn er nái. 1 alin
á lengd og moldað er með roftótum og tórfrusli á milli
álít eg það nægan binding.
í vegghorni hef eg venjulega séð hafðan kvíahnaus,
en eins vel eða betur gefst mér að hafa til þess klumbu-
hnaus, einkum ef hornin eiu ávöl, sem er vissulega
betra, þegar Ur torfefni er hlaðið. Þau verða miklu siður
fyrir skemdum af skepnum og völdum náttUrunnar en
skörp horn.