Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 109
BTJNAÐARRIT
105
á þeim, þvi það eru hverfandi lýti, þegar alt er slétt
fyrir ofan.
Einhlaðinn grjötqarður útheimtir fremur stórt og
vel lagað grjót,. Er varla að hugsa til að hafa nema
aðra hlið hans slótta. Þeii’ eru fljóthlaðnir, en endinga-
slæmir, nema grjótið sé því betra, þvi varla þola þeir
mikil veður, ef þveit, stendur á þá. Þeir verja vel.
Skepnur sjá að þeir eru tildurslegir og hræðast að þeir
hrynji ef við þá er komið. Yið hleðslu á þeim er aðal-
vandinn að fá grjótið til þess að vera stöðugt. Viðhald
á þeim er þreytandi.
Oarður nr torf, og grjóti, er seinhlaðinn, og vill
oft, hlásast upp. standi hann þvert fyrir aðaiáttum.
Best er við hleðzlu á honum að láta torfið, sem haft er
milli laga, ná vel framyíir steinana og þverbinda með
snidduhnaus eða þess háttar. Dragast verður garðurinn
dálítið að sér, og því meira sem grjót.ið er hnullungs-
legra. Hafa skal garðinn ávalan að ofan og þekja hann
ve), svo siður gangi vatn í hann.
Torfgarðar eru byggðir úr þrennskonai' efni n. 1.
kvíahnaus, sniddu og klumhuhaus.
Kvíahnausgarðar eru sjaldan endingagóðir, kemur
það til af þvi, að í þeim er vanalega alt of lítili binding-
ur, svo þeir klofna. Oft, eru hleðslurnar ekki bundnar
saman nema með hnausunum, sem lagðir eru þvert
yfir garðinn efst,. Til þess að von sé um að þeir st.andi
nokkuð nð ráði þarf hnausinn í öðruhverju lagi að m.
k., að vera svo iangur, að hann bindi yfir á hleðsluna
hinsvegar á víxl frá báðum hliðum. Þessir garðar þurfa
að vera þykkir og fremur vel aðdregnir. Ef stungan
leyfir ekki að hafa hnausinn svo langan að þveibundið
verði með honum, verður að þverbinda með torfi við
annaðhvert lag. Búa þarf um þá að ofan eins og sagt
var um garða úr torfi og grjóti.
Sniddugarðar geta enzt, mjög vel, ef seigt efni er í
hnausnum og þeir eru mikið dregnir að sór, en þeir